Ervaringen van anderen

2013 – 2008

Mul programma

Lees volgende verhaal Aan de vrienden van “Familie Mul”, Hallo sportieve vakantiegangers. Voor mij was die wandelweek de eerste week van mijn vakantie en ben dus komende maandag weer de klos. Jullie allemaal al weer een of twee weken aan de slag?! Roelof is natuurlijk nu weer toe aan vakantie. Voor hem is onze vakantie zijn werk…. Het was een bijzondere ervaring om met elkaar drie dagen door de Pyreneeën te lopen. De kinderen vonden het fantastisch. Gezellig én inspannend, een mooie ervaring. Roelof en Luc, jullie nog heel erg bedankt. Groet, Richard Oerlemans Carlijn, Lars en Jade

pic de crabere

Ieren bij de Crabere

Guided Hike around etang dáraing

Lees volgende verhaal Roelof just to say many thanks for your guided walks. They were a great adventure and experience. You were professional at your job and great to get along with. The Auberge, Refuge and Annie were all you could want for but nothing beat the hospitality of your own place. I would recommend Bergtoppers to anyone. All being well I planning to come back next September to do the Aran 5 walk. All the best John Carroll Northern Ireland

GR10 van Hendaye naar Iraty

Lees volgende verhaal Hallo Roelof, Ik wil je nogmaals danken voor de goede organisatie rondom onze week wandelen van de GR10. Heb nog een kort filmpje gemaakt van onze belevenissen. Zoek op youtube op GR10 en bergtoppers of klik op deze link. We hebben er geweldig van genoten met zon, mist, afzien maar vooral veel plezier en avontuur. Succes verder en gegroet, Martijn

gezin bij Ayes

Diane, Daphne en Elias

Op vakantie met kinderen bij de Bergtoppers

Lees volgende verhaal Op vakantie met kinderen, is dat nou altijd leuk? Ik bedoel niet leuk als in ‘gezellig’ of ‘eindelijk vrij’ of ‘lekker met elkaar’. Nee, ik bedoel leuk als in ‘jezelf zijn’, ‘één zijn met de natuur’, ‘een inspanning leveren’. Vakantie zoals vakanties waren voordat er kinderen waren. Je hart ophalen in het Grote Buiten. Dat is wandelen in de Pyreneeën. En ja, dat is ook weer wennen. En lang niet altijd ‘a walk in the park’. Vanaf onze camping in de buurt van Perpignan is het nog enkele uren rijden naar de Col de Bergtoppers. Met nog 120 km benzine in de tank rijden we de snelweg af, de bergen in. Straks even tanken. Even later: zo meteen even tanken. Nog iets later: het zou fijn zijn als er nu een benzinestation was. Kort daarop: we rijden nu (leve de TomTom) direct naar de dichtstbijzijnde pomp…FERMÉ! Oke, dan rijden we nu heel rustig naar de dichtstbijzijnde grotere plaats om benzine te halen. Op 20 kilometer afstand met een opdringerig brandend benzinelampje. En misschien is de benzinepomp wel de metafoor voor de bergtoppers. Het voor de gemiddelde Nederlander is soms onzeker en onduidelijk en daardoor een stuk avontuurlijker. De afstanden zijn groot, de oriëntatie onoverzichtelijk, de gebruiken ondoorgrondelijk Frans. De Nederlandse rechtlijnigheid en vlakte maakt plaats voor reliëf. De omgeving is onbeschrijfelijk mooi. Wandelen door de wolken, aasgieren die vlak boven je hoofd drijven op de thermiek, een waterflesje vullen in een koele beek of een onmetelijk uitzicht alle kanten op vanaf een zojuist bedwongen piek.

pic de crabere

Daphne, Arjeh en Elias

Maar het is ook een kind dat na een adembenemende beklimming struikelt en vloekt dat het niet meer verder wil. Wat te doen? Een stukje chocolade of een slok water? Kom op, het valt mee! Toch een korte pauze gunnen? Ik ben zelf ook moe, maar mag er niet aan toegeven. Het is nog ver en we moeten door. Hoe ver dan precies, waar zitten we nu op de kaart, moeten we nog meer klimmen of enkel dalen? Krijgen we nog regen? Die zon is warm zeg. Gaan we het halen? Wat als… Ik maak mijn gedachte niet af, maar loop door. Mijn kinderen zijn voor me, achter me, naast me. Soms stil, dan weer vol verhalen, samen ontdekken, kijken en wegdromen. Ook zij zetten stap voor stap, ongewoon veel uren op een dag. En ook zij houden vol. Na een lange wandeldag bereiken we het terras van onze eindbestemming. Een man staat op en applaudisseert voor onze kinderen: BRAVO! FORMIDABLE! Ze zijn moe, heel moe, maar ze glimmen van trots. Dit was spectaculair! Aan tafel eten ze peultjes die op dat moment de lekkerste groenten ter wereld zijn, maar thuis niet te eten. Het brandstoflampje knipperde. We vragen ze wat het mooiste was van de vakantie: de vogels, de wolken, de bergen zelf misschien? Daphne antwoordt: ‘Dat ik mezelf heb overtroffen. Ik had niet verwacht dat ik dit zou kunnen’. Elias sluit zich daarbij aan. Ze zijn trots op zichzelf en terecht. Zijn ze nou ook langer geworden of verbeeld ik het me maar? Arjeh Mesquita, Utrecht Arjeh en Diane liepen in de zomer van 2013 het Berk programma met Daphne (10) en Elias (7).

wandelen met kinderenNieuwjaarswens 2014

Lees volgende verhaal Beste Roelof, Ireen, Luc en Jeanne, Bedankt voor jullie leuke nieuwjaarskaart. Voor jullie ook de beste wensen. Het is alweer even geleden en ik heb niets meer van me laten horen……….maar wij hebben destijds een heerlijke wandelvakantie bij jullie genoten. Ik had al veel eerder wat van mij willen laten horen (oa dmv het sturen van enkele mooie wandelfoto’s van onze week) maar doordat mij camera rare kuren vertoonde en ik mijn foto’s niet meer kon opslaan, is het me weer helemaal ontschoten. Maar ik wilde nog wel laten weten dat wij door Jeanne en Yorick heel gastvrij en plezierig zijn onthaalt. Dank jullie wel. Ik zal jullie adresje aan vrienden doorgeven!! Groetjes, Martine

dreu programma

spelen bij de beek

programma Dreu met onze 2 zonen 5 en 9 jaar oud

Lees volgende verhaal Al hingen de wolken vrij laag bij aankomst, de locatie van de Bertoppers sprak al tot de verbeelding. Het echte Waaw effect kwam na een goede nachtrust in de Cabane. Wat een uitzicht! Bij het bereiken van het bergmeer na toch wel een pittige eerste klim was de eerste reactie van de zonen dan ook, waaw (2de keer), dit is echt wel de moeite van het stappen waard. De tocht richting de gite van Yann ging met heel wat modder gepaard, maar ook dat vonden de jongens heel avontuurlijk. Onderweg ook de tour de France van de zwarte naaktslakken gevolgd, waarbij de mestkevers als supporters aanwezig waren. Ook al waren de beentjes moe, er werd toch nog zeer vlijtig ping pong en badminton gespeeld.

wandelen vanaf 6 jaar

alleen aan de wandel

De tocht naar de berghut was ook best spannend en opnieuw tijd voor een waw moment als we de berghut vanop de Col even tussen de wolken door konden zien. De rustdag bij de Refuge werd nuttig gebruikt op wat dammen te bouwen en de omgeving te verkennen. Daarna terug naar de Bergtoppers boven het wolkendek onder een stralende zon! Het was een superfijne week, nogmaals dank aan Ireen en Roelof en zeker tot de volgende keer!!!! Heidi en Brian, Liam(5) en Aldo(9)

wandelen bij de Gavarnie

Ineke en co bij de Gavarnie

Wandelen in de omgeving van de Cirque de Gavarnie

Lees volgende verhaal Hi Roelof, We hebben het heel erg goed gehad en echt van de tocht genoten. Vogels gezien, hagedissen en veel marmotten. De natuur is prachtig en we zijn eigenlijk erg enthousiast over de Pyreneeen. De cirques maken het zo bijzonder. Heel anders dan de dolomiten en alpen. De eerste en de derde dag hadden we erg goed weer. De tweede dag was wel koud en nattig. Dus we zijn niet meer naar de top gelopen (Petit Vignemale). Alhoewel de derde dag aan de zware kant was vonden we allemaal dat dat de meest mooie wandeldag was. We vonden het echt kicken dat we met elkaar van 2651 meter naar beneden zijn gelopen. Het wandelen door de weilanden was echt bijzonder en heel mooi. Je kunt dan ook heel lang zien waar je vandaan komt en de refuge nog zien. Op de tweede dag is het natuurlijk fantastisch om zo dicht bij een gletsjer te zijn.

refuge baysellance

Op weg naar Baysellance

De derde dag zijn we wel lang bezig geweest. We hebben echt van 0900 tot 1800 gelopen. Achteraf hadden we er spijt van dat we niet vroeger waren vertrokken. De eerste dag hebben we van 1000 tot 1600 gelopen. De tweede dag waren we in 2,5 uur bij de andere refuge. Het programma was goed te doen met twee kanttekeningen. Refuge Baysaillance ligt wel zo hoog dat we ons realiseerden dat we bij slecht weer, een hele andere ervaring hadden gehad. Nu hadden we alles mee, warme kleding, regenkleding enz. Maar toch, met de kinderen had ik het wel vervelend gevonden als we bijvoorbeeld sneeuw hadden gehad. De tweede kanttekening heeft te maken met de derde dag. Die was qua kracht wel kantje boort voor ons. Klaas en ik merkten dat we aan het einde (en dat is best een lastig kiezelig stuk) wel instabieler werden. Ik had zelf toen wel een moment dat ik door de vermoeidheid in mijn benen bang werd om te vallen. Zouden we het weer doen?. Ja we zouden het weer doen. Beide kanttekeningen hebben mij niet aan het twijfelen gebracht over of de tocht té zwaar was. Nee, dat geloof ik niet. Hartelijk bedankt voor je advies en geniet nog van het wandelen en de Pyreneeen. Ineke en Klaas

wandelen kinderen vanaf 10 jaar

trophee van het Mul programma

Tour de Familie Mul; wandelen met een lach en een traan

Lees volgende verhaal Beste Ireen, Roelof, Luc en Jeannne, ik wil jullie bedanken voor de mooie (ietwat pittige) wandeltocht, die langs de mooiste plekken van de pyreneeën gaat. Deze tocht zou ik zeker aanraden, alleen is er iets anders wat ik nog meer zou aanraden, hou je eigen tempo en probeer niet te denken: ik ga wel met Roelof meelopen (tenzij je een idioot goede conditie hebt). TIP: neem een fototoestel mee, er zijn echt ongelooflijk veel dingen die je kan fotograferen! Dus nogmaals bedankt iedereen van de Bergtoppers, voor deze onvergetelijke vakantie! Groetjes, Jona

Een week Bergtoppers: tour de famille de Dreu

rusten na het wandelen

uitrusten bij de col de auedole

Lees volgende verhaal Op een mistige zaterdag eind juli kwamen wij aan bij de Bergtoppers, een prachtige plek omringd door -uiteraard- hoge bergen. Na een korte rondleiding belandden we in de cabane, onze knusse slaapplek voor de eerste nachten. Met Roelof en een fles wijn gingen we aan tafel om het programma voor de komende week door te nemen, onze kinderen struinden het terrein van de Bergtoppers alvast af. Na deze voorpret begon de volgende dag het echte werk. Dagen van mooie wandelingen volgden elkaar op: turquoise bergmeren, bosbessen en frambozen plukken, klauteren over rotsen afgewisseld met relaxed wandelen over bospaden, in en boven de wolken lopen (op de mistige dagen), zwemmen in riviertjes en bergmeertjes (op de volop zonnige dagen), speuren naar dieren, zweten tijdens de soms pittige klimmetjes, laveren tussen de koeien en prachtige vergezichten. En na elke wandeldag bijkomen bij de bergtoppers, in de gite of in de berghut: lekker eten, spelletjes doen en bijkletsen met onze wandelgenoten. We hebben een superweek gehad! Jacco, Pascale, Stijn & Floor

refuge estagnous

kaarten bij refuge estagnous

Tour de Familie Mul

Lees volgende verhaal Hallo Roelof, Ireen en Luc We zijn inmiddels weer thuis gearriveerd, na twee dagen reizen op ‘zwarte’ zaterdag en zondag; zo zwart was het eigenlijk niet, want we zijn mooi achter de files aangereden en zijn alleen in een fikse plensbui terechtgekomen. We willen jullie bedanken voor de fijne week die we bij jullie mochten verblijven. Rest nog de mooie herinneringen, en ook de genezende blaren en de restjes spierpijn. Grappig detail; na thuiskomst bleek er toch een route naar de waterval onder in de tas te zitten; deze komt per post naar jullie toe. Veel groetjes van ons allemaal, een fijne zomer en tot volgend jaar. Tim, Anne, Wout en Job.

isard met bergtoppers

isard bij estagnous

Tour de Familie Mul

Lees volgende verhaal Hoi Roelof, We hebben een fantastische tijd bij jullie gehad ! Hartelijke groet, ook aan Ireen, Jeanne en Luc Martijn en Debbie

Estagnous

martijn met staf

op weg naar Estagnous

Debbie en Nikkie

Jan en Nina

koe in de pyreneeen

mooie witte koe Casgone

Lees volgende verhaal Hoi Ireen, Roelof, Jeanne en Luc, We zijn woensdagavond 29 juni 2011 rond 22.00 uur weer veilig en wel aanbeland in Nederland op ons thuisadres. Inmiddels ligt de was weer gewassen en wel in de kasten. De koffers en rugzakken liggen op zolder te wachten op een volgende (reis)onderneming. We willen jullie nogmaals bedanken voor jullie gastvrije ontvangst, jullie adviezen en het meedenken over de aanpassing van ons wandelprogramma. Moe, maar voldaan kijken we terug op een geslaagde vakantie in de Pyreneeën. Als je bij jullie uitkijkt over de besneeuwde bergtoppen, dan kun je je haast niet voorstellen, dat we terug in Nederland, zo snel weer overgaan tot de hectiek van alle dag. Vreemd, maar het gebeurt gewoon. En het thuiskomen, stemt ons toch ook elke keer weer blij en zeer tevreden. Dat is ook het mooie van met vakantie gaan, dat je telkens weer kunt thuiskomen. Bij jullie hadden we ook een beetje gevoel van thuiskomen. We zijn de Franse taal niet helemaal machtig en jullie Nederlandse ontbijt met gebakken ei, was na enkele weken jam, zeer welkom. Maar ook de maaltijden ’s avonds waren prima en onder het genot van blikjes Hoegaarden en Kronenbourg hebben we aardig met elkaar gekletst .De Nederlandse uitleg en begeleiding mbt de wandelingen was ook erg prettig. Gezien jullie komst naar Nederland dit jaar, willen wij jullie bij ons uitnodigen op een maaltijd bij ons buiten. Luc wat vind je van de zaklamp en Jeanne wat vonden de meiden op school van je haarband? Heel veel groetjes Jan en Nina Laurijsen.

familie

familie in de regen

Familie

Lees volgende verhaal Beste Ireen en Roelof, Nogmaals dank voor de fantastische week in de Pyreneeen, die hebben ons hart gestolen. We hebben het heel goed gehad en geweldig door jullie geregeld. We komen graag eens terug en we zullen Bergtoppers zeker aanraden aan anderen. Succes met het bedrijf en jullie terugkeer naar Hoofddorp. Hartelijke groet, Robbert, Micky, Gaius, Sheila en Susanne

wandelen kinderen

belgen in actie

Dreu programma in 2011

Lees volgende verhaal Dag Roelof, Ireen, Jeanne en Luc, Misschien is Ireen ons alweer vergeten :, maar we hopen dat Jeanne en Roelof ons misschien nog kunnen herinneren. “de nepbelgen die dat kind op de rug mee gingen sjouwen” Wij zijn jullie en de vakantie in elk geval nog lang niet vergeten en zouden graag even terug reizen in de tijd en het nog eens over doen. We hebben erg genoten van het weekje bij jullie. De combinatie van wandelingen en overnachtingen op alle verschillende plekken was heel erg leuk en de gezelligheid terug bij jullie was ook heel leuk. Heel relaxed en jullie kunnen de gasten goed thuis laten voelen daar! Dus nog eens heel hartelijk bedankt voor jullie goede zorgen. Nu wachten tot Sophie een beetje groter is en dan komen we terug voor de huttentocht naar Spanje! Wie weet, dat lijkt mij in elk geval een leuk vooruitzicht.

wandelen kinderen

Belgen in actie 2

Onze week erna is ook goed geweest. Erg leuk om miijn spaanse vriendin na zo lang weer terug te zien en ook de spaanse pyreneeen waren heel mooi. Niet meer zoveel gewandeld (helaas), maar Lisa en Anna hadden het meer op het zwembad voorzien die dagen. We hebben ook nog een enorme onweersbui met hagelstenen als stuiterballen overleefd in de tent en kunnen daar nu dus spannende verhalen over vertellen. Gelukkig voor ons geen schade, maar er waren heel wat tenten kapot en auto’s beschadigd. De natuur kan heftig te keer gaan!! Daarna een beetje een sort cultuur-shock om in Barcelona terecht te komen. Dat is ineens heel wat anders na anderhalve week bergen. Vooral Lisa moest er erg aan wennen, maar uiteindelijk was dat ook heel leuk en hebben we ook nog een dag aan het strand doorgebracht. Nu weer terug in het koude Belgie en terug aan het werk. Terug naar de realiteit dus. Maar we hebben de foto’s nog! Ivo zal er wel een paar doorsturen. O.a. van onze eerste wandeling met de goeie gids Jeanne! We hopen ook dat Arjan het nog goed heeft gehad op de rest van zijn wandelingen en dat hij zijn stijve benen van de eeste wandeling met ons helemaal is kwijt geraakt! Als hij er nog is dan doe hem maar de groeten van ons. En hoe was de tour-etappe langs jullie? We hebben er niets van gezien op tv helaas. We wensen jullie nog een heel fijne zomer daar met veel leuke gasten en mooie wandelingen. Ook success met de terugkeer naar Nederland. Groeten Loeckie, Ivo, Lisa, Anna en Sophie

wandelen met kinderen

dag 1 Mul programma

Mul programma in 2011

Lees volgende verhaal Zaterdag 30 juli Na een relaxed weekje Dordogne gingen we zaterdag 30 juli op zoek naar de bergtoppers lokatie in de Franse Pyreneeën. Vanaf Seix was het nog 10 km de berg op. Al slingerend omhoog, begonnen we ons af te vragen in welke armen we boven zouden worden ontvangen. We kwamen gelijk aan met het busje van de Bergtoppers en het bleken open, warme armen te zijn; we werden vriendelijk begeleid naar onze cabana. In onze cabana was een klein badkamertje met douche (op geiser dus altijd warm water), toilet en wastafel. Verder stonden er genoeg bedden en stoelen voor ons gezin en een lamp op batterijen. Na het verplaatsen van onze tassen van auto naar cabana kregen wij onze eerste briefing in de gezamenlijke “ruimte”. We kregen een korte toelichting over de wandelingen van de week, gedetaillerde info over de wandeling van de volgende dag, we maakten kennis met onze groep, en de eerste warme maaltijd werd geserveerd. Het was een warm ontvangst en we hadden er zin in.

wandelen met kinderen

dag 1 Mul en Dreu programma

Zondag 31 juli Het ontbijt met gebakken ei werd vanaf 8 uur geserveerd. Om 9 uur zouden we vertrekken voor onze eerste wandeling van de bergtoppers lokatie (1166 m) via de Col de la Core (1395 m) naar de Etang d’Ayes (1694 m), in totaal 600 meter klimmen en dezelfde weg terug. Volgens Roelof een leuk eerste oefenrondje… We vertrokken rond 9.15 uur met 10 personen inclusief Roelof: wij als gezin van 4 personen (met 2 jongens van 9 en 11 jaar), moeder met zoon van 10, zoon van 10 zonder moeder (die had haar knie bezeerd), 2 jonge meiden (nichten) van 17 en 21 jaar. Nog wat onwennig vertrokken we met lange afritsbroek, vest aan, veel water en verzorgde lunch pakket richting de Col. Na 100 meter afdalen kwamen we op de GR10 en begon het stijgen. Roelof had er een stevig tempo in en trok de groep daarmee volledig uiteen (wat later ook zijn tactiek voor “eigen tempo lopen” bleek te zijn). Binnen een half uur klimmen waren broeken afgeritst, vesten om de middel gebonden en waterflessen al half op. Dit was niet een licht trainingsrondje… Op de Col kregen we onze eerst verdiende pauze. Na binnenkomst van de laatste, kregen we 15 minuten pauze, we werden geadviseerd om wat te eten. Wij genoten van de pauze, aten fruit, keken door verrekijkers, genoten van het uitzicht… Na 15 minuten exact stond Roelof op om weer verder te gaan. Met de broek nog op de knieën (plassen!) en alles snel in de rugzak gepropt, volgden wij Roelof weer: eerst 100 meter steil klimmen, daarna een rustige klim door het bos en na het bos weer wat steiler. Vervolgens was het nog een uurtje uitlopen naar het meer, onze lunchplek, waar we genoten van onze lunch samen met de 6+ wandelaars. Heel gezellig. Na een uur pauze gingen we dezelfde weg terug en bleken de (lees: mijn) bovenbenen nog niet gewend te zijn aan afdalen. Onze jongens liepen voorop en wij ouders liepen achteraan. Maar samen arriveerden we moe en voldaan rond 5 uur terug bij de bergtoppers waar we blij werden ontvangen door Ireen en zus Trudie. Roelof was tevreden. ’s Avonds kregen we de info voor de volgende dagwandeling: 900 meter klimmen en dalen op een gevarieerd parcours. Maandag 1 augustus

pyreneeen bergtoppers

etang de la hilette

We vertrokken weer rond 9 uur nadat we de gebakken eitjes van Roelof met veel genot hadden verorberd. Na een mooie autorit van zo’n 40 minuten arriveerden we bij het beginpunt van wandeldag 2: de wandeling zou ons brengen van 974 m naar 1822 m naar Etang de la Hilette. De groep was anders van samenstelling: een moeder met zoon waren niet mee en de geblesseerde moeder kon nu wel met zoon lopen. Wederom startte Roelof snel waardoor de groep ver uit elkaar werd getrokken. Maar gelukkig waren er mooie rustplekken waar Roelof niet te beroerd was om onze flessen met water bij te vullen. Na een relatief vlak begin in de stralende zon, doken we het koele bos in. Roelof noemde het trappen lopen, nou ik vond het meer stenen klauteren. Iedereen liep voor zichzelf, weinig energie over voor gezellig gekeuvel. Na het koele deel door het bos en de welverdiende pauze van 15 minuten, mochten we over steenvlakten (geribbelde rots) in de brandende zon verder. Voordat we het heldere meer bereikten, mochten we nog via kabels stijgen en afdalen. Voor de jongens een leuk tussendoortje maar voor mij een nieuwe grens verleggen. Met knikkende knieën kwam ik aan op de fantastische lunchplek waar we volop genoten van eten, uitzicht en de rust. De terugweg ging omlaag, 900 meter, druk op die bovenbenen. Roelof gaf nog wat technische tips om het afdalen niet te zwaar te laten zijn. Maar de uitdrukking “pijn is fijn” heb ik regelmatig in twijfel getrokken tijdens de tocht. Roelof hield de groep goed gemotiveerd, gaf de jongens de leiding, begeleidde de moeders, zodat we met zijn allen moe maar voldaan beneden kwamen. Bij de bergtoppers werden we ontvangen met champagne, we waren geslaagd voor de 3-daagse tocht! Jippee! Na de heerlijke pizza’s gingen we wederom rond 10 uur naar bed. NB: tijdens het eten moesten batterijen worden opgeladen (bijv. van mobiele telefoons zonder dekking), want daarna werd de generator stil gelegd… Dinsdag 2 augustus Een ingeplande rustdag en die hadden we hard nodig om sokken te wassen en de benen rust te geven alvorens de 3-daagse tocht van start ging. Woensdag 3 augustus De voorbereiding voor de drie daagse tocht had iets meer tijd nodig: rugzakken inpakken, cabana’s leegmaken voor nieuwe gasten, spullen tijdelijk opslaan. Dus rond half 10 zaten we met 9 wandelaars in het busje. Het was mysterieus op de weg of beter gezegd heel mistig. Je kon jammer genoeg maar zo’n 50 meter vooruit zien tijdens de rit. Na een laatste officiële wc-gang vertrokken we rond kwart voor 11 voor onze eerste tocht: 1300 meter klimmen van Maison du Valier naar de Refuge des Estagnous. Vanaf de Maison du Valier sloten er nog 3 mannen aan in onze groep zodat we met 12 personen totaal waren. De mist bleef hangen op de berg dus veel hebben we niet van de omgeving gezien, wel gehoord…veel watervallen. De klim was verdeeld in 3 delen: 400 meter tot aan lunchplek bij waterval, 500 meter tot aan cabana waar de lucht iets openbrak en tot slot 400 meter tot aan Refuge. We kwamen rond half 4 aan. Mooie eindtijd vonden we, om lekker lang te herstellen tot de volgende dag. Roelof dacht daar anders over en ging met een select groepje nog de Mont Valier beklimmen: 600 extra hoogtemeters en terug. Zij kwamen rond 18.15 uur terug, nog vermoeider en meer voldaan… Wij zaten aan een potje Frans monopolie. De Refuge was vol, 70 mensen, 4 douches, diner om 8 uur, slapen rond 10 uur met 20 personen in een zaal: oordoppen aan te bevelen!

pyreneeen bergopper

dicht bij etang de la hilette

Donderdag 4 augustus Weer om 8 uur ontbijt, helaas geen gebakken eitjes van Roelof, maar een echt Frans ontbijt: toast met jam, melk met cornflakes en sterke koffie en… een strak blauwe lucht. Om 9 uur vertrokken voor de eerste 300 meter dalen naar Etang Rond (1929 m). Opmerkelijk was dat niemand last had van spierpijn, althans niemand vertelde het. De 2 trainingsdagen hadden zijn doel bereikt. Na de afdaling liepen we omhoog naar en vervolgens langs Etang Long (2125 m). Dit was een spectaculair deel; stalen kabels waren nodig om ons niet in de afgronden te doen belanden. Aan het Etang Long hebben we een korte extra pauze afgedwongen, alhoewel niemand zich waagde in het water met meer dan de voeten. Toen begonnen we aan een steile klim richting sneeuw (2320 m) en verder. De sneeuwballen gaven extra energie en bijna boven gaf Roelof ons onze eerste lunchpauze (2400 m). Na nog eens 100 hoogtemeters konden we ‘staan in Frankrijk en plassen naar Spanje’, de grens (2503 m). Toen begon de lange afdaling van 1000 meter, heerlijk, een genot dat afdalen, mooie uitzichten, tweede lunchbreak, en weer verder. Gewicht van water en eten werd steeds minder, het tempo van de moeders trouwens ook… Na een laatste hobbel van 50 meter klimmen, zagen we ons einddoel liggen, een oud klooster, Montgarri (1500 m). De 2 moeders schakelden toen een versnelling lager en kwamen een half uurtje later (6 uur) binnen dan de rest. Maar het was wel heel gezellig! Het biertje smaakte heerlijk net zoals het avondeten, de wijn, en de bramenlikeur. Slapen op kamers met 4 hoogslapers van elk 3 bedden hoog. Om 10 uur gingen onze luiken dicht. vrijdag 5 augustus

montgarri met bergtoppers

montgarri

De laatste dag zou volgens Roelof minder zwaar worden maar wel lang. We moesten dus vroeg vertrekken. We vertrokken dan ook om 8.45 uur in de zon. De eerste 2 uur was relaxed langs een riviertje dalen, toch viel het sommigen wat zwaar… Na de eerste pauze om half 11, begon de klim van 700 meter richting Spaans-Franse grens. Het wolkendek werd steeds dichter, de eerste onweersklappen werden gehoord, maar volgens Roelof zouden we misschien nog droog lunchen. Dit gaf ons een extra impuls om door te lopen. We bereikten de lunchplek droog, maar na 15 minuten begon het serieus te regenen. Regenkleding was hard nodig, lunch werd lopend verder opgegeten. Je keek niet verder dan de schoenen van je voorganger. Op de grens regende het echt hard, dus sjouwen achter Roelof aan. Er mochten geen gaten vallen, we moesten als groep lopen. De een dus wat langzamer, de ander wat sneller dan ‘eigen tempo’. Na 3 dagen trokken we elkaar er doorheen. Als beloning hield de regen na een uurtje op en konden we in een cabane genieten van een vaag zonnetje en de overgebleven lunch. Roelof meldde ons dat we voor lagen op schema en nog maar 2 uur hoefden af te dalen. Dit gaf ons moed. De begroeiing werd dichter en groener, de waterflessen en rugzakken leger. Rond 5 uur zagen we de eerste huizen. Ik, die bijna altijd achteraan had gelopen, zag als een van de eerste het einddoel. Een mooi moment, een gevoel van overwinning, ik voelde me echt een bergtopper! We werden opgevangen door Anouk die voor ons een heerlijke warme cafe au lait maakte. We hadden het gehaald, trots op mijn jongens en op de rest. Met de bergtoppers auto werden we teruggebracht naar de bergtoppers lokatie. Daar hadden we schone kleren, douches en een heerlijke avondmaaltijd. Roelof, Ireen en Trudie, jullie hebben ons een onvergetelijke ervaring bezorgd, met soms diepe dalen maar vooral veel toppers. Bedankt! Groet Esther & mannen

Korte uitspraken in 2011

Goedenavond Ireen We kijken met een goed gevoel terug op onze vakantie bij de Bergtoppers. Het samen lopen in de natuur, de mooie uitzichten, het lekkere eten en de gezelligheid hebben hier voor gezorgd. Over eten gesproken Ireen, wil jij mij nog het recept sturen van de overheerlijke kaasfondue? Met vriendelijke groet, Geert, Teun en Carla Hoi Roelof en Ireen dank voor jullie moeite, mijn mobiel en SIM kaart heb ik beiden ontvangen!! Zal nog even onkosten overmaken. Goede zomer verder en suc6 verder met Bergtoppers, prima tijd gehad daar in de Pyreneeen! groeten, Mike en Karin Hallo allemaal ik vond het bergwandelen (bergbeklimmen) in de Pyreneeen het leukste hoe gaat het met jullie groetjes Lars

wandelen in de pyreneeen

bergtoppers

7-daagse trektocht met de tent in het domein van de Bergtoppers

Lees volgende verhaal Maandag 26 juli Na een lange maar goed verlopen reis vanuit Maastricht om 15.30 uur aangekomen bij de bergtoppers in Sentenac d’oust. Na een hartelijke ontvangst en een welkomsdrankje van de zus van Ireen, kregen we de voor ons nieuwe cabane toegewezen. Deze was voorzien van een heerlijke douche. Na een heerlijke maaltijd ’s avonds lekker vroeg gaan slapen om de volgende ochtend uitgerust te kunnen beginnen aan onze trektocht. Dinsdag 27 juli: La Pucelle – parking Riberot Vroeg uit de veren, en na een stevig ontbijt werden we door Gerrit met het busje naar de parking bij la Pucelle gebracht. Hier was het begin van onze trektocht. De rugzakken om gedaan en om 10.10 uur gingen we op pad. Na een kort licht stijgend begin ging het al vrij snel steiler. In een lange zigzag omhoog kwamen we al vrij snel op de GR10. Deze moesten we verder omhoog volgen tot op de col bij cabane du Clot du Lac. Dit was een mooie plek om te lunchen. In gezelschap van een Frans stel een lekkere kop soep gemaakt die natuurlijk na zo’n eerste klim goed smaakte. Het Franse stel ging de zelfde weg weer terug omlaag naar La Pucelle terwijl wij onze weg vervolgden in zuid-oostelijke richting via de GR10 naar de Riberot. Het was een lange afdaling. Eerst geleidelijk, soms zigzaggend over weiden. Later steil door het bos. Gelukkig was het droog want bij nat weer wordt het hier een modderboel waarin gewoon lopen op vele plekken niet meer mogelijk is. Om 16.00 uur waren we bij de parking van de Riberot. Na een heerlijke koude cola bij de auberge, een mooi plekje voor ons knalgeel tentje gezocht. s’Avonds een lekkere maaltijd klaargemaakt gevolgd door een lekker ijsje als toetje in de verderop gelegen auberge. Om half tien voldaan gaan slapen. Toen bleek het plekje toch niet zo fijn. De 2 riviertjes waar we naast stonden maakten wel erg veel lawaai. Desondanks zijn we snel in slaap gevallen. (waarschijnlijk door de cognac…)

wandelen pyreneeen

vrij kamperen

Woensdag 28 juli: Riberot – refuge Estagnous Om 7 uur waren we wakker. De tent was zeiknat van de dauw en wachten totdat de zon boven de bergen uit zou komen was geen optie. Eerst maar eens lekker ontbijten. De boeren-omelet smaakte voortreffelijk. Hierna alles ingepakt, inclusief natte tent, en om 09.30 vertrokken voor de lange klim naar refuge estagnous. Het weer was wederom schitterend en we gingen voorspoedig omhoog. Al vrij snel bereikten we de cascade de Nerech waar we wat mooie foto’s hebben gemaakt. Om de waterval te passeren moet je links in een wijde boog redelijk steil omhoog. Hierbij blijf je echter een prachtig zicht op de enorme waterval houden. Na nog een uurtje klimmen bereikten we rond het middaguur cabane des Caussis. Een ideale plek voor een lunch. Er bleek echter geen water in de buurt van de cabane te zijn. Helaas geen koffie en soep bij de lunch dus. Teruglopen naar de 20 minuten lager liggende bron vonden we geen optie. Wel een aandachtspunt voor een volgende keer. Om 13.30 uur vertrokken voor het laatste gedeelte naar Estagnous. Halverwege met een prachtig zicht op Etang Rond nog een korte pauze gehouden. De refuge bereikten we vervolgens om 15.15 uur. Het was er al redelijk druk en na enkele lekkere cola’s (ja, ja), gingen we op zoek naar een plekje voor onze tent. We hadden onder de refuge al snel een mooi en vooral vlak plekje gevonden voor ons tentje. Toen we net klaar waren werden we er echter door de gardien op gewezen dat we op de landingsplaats voor helikopters stonden. Zodoende moesten we alsnog verkassen. Uiteindelijk toch nog een rustig plekje gevonden. Na een heerlijke warme douche en nog wat drankjes om 19.30 uur in de refuge aan tafel gegaan voor het avondeten. Dit was super. Zowaar een 4-gangen menu inclusief een grote fles wijn. Voldaan zijn we om 21.30 ons tentje ingekropen.

wandelen pyreneeen

uitzicht op etang long

Donderdag 29 juli: Refuge Estagnous – Etang d’Ayes Om 07.00 uur opgestaan en na het wassen lekker gaan ontbijten in de refuge. Hierna alles ingepakt en met wederom een stralende hemel om 10.00 uur begonnen aan de korte klim naar de col de Pécouch, het hoogste punt van deze trektocht. Na genoten te hebben van de geweldige uitzichten begonnen aan de lange en op het laatst steile en lastige afdaling naar het etang de Milouge. Dit was een heel mooie lunchplek. Na het opeten van de heerlijke lunchpakketjes en een bakje koffie om 13.30 uur de tocht voortgezet richting etang d’Ayes. Al vrij snel kwamen er wolken uit het dal opzetten en nog geen half uur later liepen we in dichte mist. Jammer van de ongetwijfeld schitterende utzichten. Pas op de col de lazies trok het weer wat open. Vanaf hier was het nog een klein uurtje lopen tot aan het etang. Dit is echt een schitterende bivakplek. Toen we het tentje opgezet hadden begon het ook weer mistig te worden. We besloten om maar bijtijds het eten klaar te maken. Dit was een wijs besluit want nog geen drie kwartier later begon het ook een beetje te regenen. De pasta bolognaise hebben we toen maar in het tentje opgegeten. We stonden 3 meter van het meer maar vanuit de tent was het niet meer te zien. Na de afwas dan ook maar lekker vroeg gaan slapen. De wekker op 06.00 uur gezet. Vrijdag 30 juli: Etang d’Ayes – Bergtoppers

wandelen pyreneeen

even denken…

Om 06.15 opgestaan bij een stralende hemel waarbij de eerste zonnestralen de toppen van de omringende bergen in volle licht zetten. Op het gemak lekker ontbeten want vandaag stond er maar een korte etappe op het programma. Alles weer ingepakt inclusief een natte tent. Na nog wat mooie foto’s gemaakt te hebben zijn we weer op pad gegaan. Tot aan de col d’Auedole strakke lucht met heel mooie uitzichten. Na de col liepen we al weer snel in de wolken. Tijdens de afdaling begon het zelfs een beetje te miezeren zodat we op enig moment toch maar de regenhoezen om de rugzakken hebben gedaan. Omdat er toch niks te zien was hebben we de extra lus naar etang d’ Eychelle maar achterwegen gelaten. Rond het middaguur arriveerden we bij de col de la core. Hier brak de bewolking en kwam zowaar de zon door. Vanaf hier is het nog maar een uurtje naar de bergtoppers. Op de col staan enkele picknicktafels waar we dan ook uitgebreid hebben zitten lunchen. Om 14.00 uur waren we bij de bergtoppers. Lekker vroeg zodat we tijd hadden om alle natte spullen te drogen, de vuile kleren te wassen en de rugzakken weer in te pakken voor morgen. Na een lekkere douche ’s avonds weer heerlijk bij Ireen en Roelof gegeten.

pyreneeen wandelen

bidous – aulus les bains

Zaterdag 31 juli: Bidous – Casiérens Na wederom een heerlijk ontbijt door Roelof naar Bidous gebracht voor de koninginnenrit van Bidous naar het keteldal Casiérens. We moesten eerst een klein stukje teruglopen richting St Liziers en vervolgens rechtsaf meteen steil door het bos bergop. Na 2 uurtjes klimmen kwamen we boven op de col met uitzicht op het ski-oord Guzet Neige. In de zomer is dit echter net een spookdorp. Vanaf deze col nog een stukje doorgelopen om een lekker schaduwplekje te zoeken voor de lunch. Het was een prachtige dag met overweldigende uitzichten. Om 14.30 uur waren we bij de auberge op de col d’Escots. Na een lekkere koude cola begonnen aan het mooiste deel van deze etappe. Schitterende uitzichten en een overweldigende bloemenpracht. Om maar optimaal te kunnen genieten zelfs bewust langzaam gaan lopen. Uiteindelijk om 16.15 uur in het prachtige keteldal aangekomen. Hier een mooi plekje voor onze tent gezocht. Het was nog steeds prachtig weer dus heerlijk uitgebreid gekookt. Daar er voor de volgende dag een lange etappe op het programma stond ook alvast de boterhammen voor het ontbijt klaargemaakt. Onder het genot van een bekertje Grand Marnier s’avonds hier met z’n tweetjes voor de tent zitten genieten van de ondergaande zon. Om 21.45 uur zeer voldaan in de tent gekropen.

pyreneeen wandelen

kamperen in een keteldal

Zondag 1 augustus: Casiérens – Refuge Bassies Vroeg opgestaan want er stond een lange etappe op het programma. De boterhammen met boeren omelet die we gisteravond al gemaakt hadden smaakten prima. Om 08.00 uur hadden we alles ingepakt en konden we beginnen aan de afdaling naar Aulus les bains, dat echter geheel bedekt was onder een dik wolkenbed. Dalend langs de watervallen van Jasse de Fouillet waren we om 10.15 uur in Aulus les Bains. Op een terrasje een lekkere kop koffie gedronken en nog wat brood gekocht. Om 11.00 uur op weg voor de klim naar Port Saleix. Tot aan de parking bij Coumebiere gaat dit volledig door het bos en dus lekker in de schaduw. Na een uurtje gestopt bij een van de vele beekjes voor de lunch. Om 14.00 uur waren we bij de parking en konden we Port saleix zien liggen. We waren echter nog geen 10 minuten onderweg of de hele zaak trok weer helemaal dicht. Binnen ’n uur stonden we op de col en hebben we genoten van het prachtige wolkenspel. Na een korte maar zeer steile klim en de passage langs etang d’Alate stonden we even later op de col met uitzicht over een aantal schitterend gelegen meren. Nog even wat gegeten en gedronken en weer op weg voor de laatste afdaling. Al vrij snel zagen we refuge Bassies beneden liggen. Om 17.00 uur zaten we vervolgens al achter een lekkere cola. Tijdens de afdaling hoorden we het in de verte al rommelen. Snel een plekje voor de tent gezocht en toen douchen en aan tafel. Tijdens het eten barstte het onweer los. Hevige regen en wind maar ons MSR-tentje gaf geen krimp. Een heerlijke maaltijd en een fles rosé stond garant voor een goede nachtrust. (zuipschuiten) Toen het om 22.00 uur even droog was, snel in de tent gekropen. Even later begon het weer te regenen maar toen lagen wij al in onze slaapzakken.

wandelen pyreneeen

uitzicht naar bassies

Maandag 2 augustus: Refuge Bassies – Coumebiere Toen we om 08.00 uur wakker werden was het droog maar wel bewolkt en ook de mist kwam weer vanuit het dal opzetten. Op het programma stond een rondwandeling ter plekke in de bergen en vervolgens via een andere route terug naar de parking Coumebiere waar we om 17.00 uur opgehaald zouden worden. Door de steeds sterker wordende mist had die rondwandeling geen enkele zin. Besloten om rechtstreeks naar Coumebiere te gaan en via een sms gevraagd om ons eerder op te halen. Na een uitgebreid ontbijt, met gebakken eitjes, in de refuge alles ingepakt en op pad gegaan. We moesten eerst weer een 300 meter klimmen terug naar de col. Eenmaal boven aangekomen liepen we in dichte mist. De markeringen voor de alternatieve route terug waren echter goed te vinden. Af en toe trok het open zodat we toch nog wat konden zien van de omgeving. Na een eenvoudige afdaling waren we om 13.30 uur bij de parking waar we in afwachting van de Bergtoppers lekker hebben zitten lunchen. Om 14.00 uur werden we opgehaald en was dit voor ons het einde van een prachtige 7-daagse trektocht in de Pyreneeen met ons eigen tentje.

GR10, take it easy (?)

Lees volgende verhaal

pyreneeen gite eylie

gite eylie

Er zijn van die dingen die je heel lang van plan kunt zijn, zonder dat het er ooit van komt. De GR10 lopen bijvoorbeeld wilden we al zeker 20 jaar. Maar het kwam er niet van, want er waren ook zoveel andere leuke dingen, en bovendien, “iedereen” zei dat het problematisch was met onderkomens enzo… Komt nog bij dat we intussen hadden besloten om niet meer met de tent te gaan wandelen. Toen ik in 2006 een notitie maakte over GR10-verzorgd (stond in Op Weg), bleef het nog steeds bij “misschien, ooit”. Tot dit jaar. We hadden nog een paar weken aan het einde van de zomer, en ik herinnerde me die notitie. 1 mei een mailtje, 5 mei was alles geregeld. Service! 21 augustus kwamen we aan, met prachtig weer. Aangezien we van enkele fietsvakanties wisten dat het weer in de Pyreneeën erg onbetrouwbaar is, waren we voorzien van kilo’s warme kleren. We hoefden ze immers niet zelf te dragen! Na de eerste hartelijke ontvangst mocht ik mijn auto even wegzetten. Dat kostte bijna een stel koppelingsplaten, ze zullen het in Seix geroken hebben. Verder niets dan goeds over de gîte van Roelof en Ireen: fijne cabane, eigen sanitair, natje en droogje verzorgd. We hadden gekozen voor de Tour de Couserans-Tour de Foix, 12 dagen GR10 door een afwisselend en erg stil gebied. Meteen de eerste dag ‘vuurdoop’ met 1500 meter stijgen vanaf Melles in de hitte. Goed dat ik wat extra energierepen bij me had. En op deze dag draag je ook slaapzak en extra kleren, want bij refuges is geen bagagevervoer mogelijk. Bovendien ontdekten we wat wielrenners ook weten: de Pyreneeën zijn steiler dan de Alpen. Onderweg naar Eylie kun je nog een topje beklimmen (Pic de l’Har). Ik had er geen moed voor, Marry wel. Ze werd beloond met een stel gieren op een paar meter afstand. De derde dag was de enige met echt regen. En van hoge varens wordt je dan héél nat. Mooi geregeld: we werden opgehaald bij Pucelle, daar konden we gelukkig schuilen bij een toiletgebouwtje.

wandelen pyreneeen

waterval

De volgende dag was het weer stralend weer, konden we zien wat we de vorige dag gemist hadden aan uitzicht. Prachtige gîte in Riberot. Wat ons bijna nooit gebeurde als we zelf de route maakten: we verdwaalden. Ja, we hadden een kaart. Maar die was een beetje kwetsbaar, dus in de rugzak gestopt. Ja, we hadden een geplastificeerde routebeschrijving. Maar die slingert zo om je nek, dus in de rugzak gestopt. En als je dan ook ‘links’ en ‘meertje’ denkt te onthouden waar het ‘rechts’ is en het meertje nog lang niet te zien…ben je zo een uurtje extra aan de sjouw in de warmte. Oef! Indachtig Roelofs’ raad waren we toch nog vóór half zeven in de gîte, die van de Bergtoppers gelukkig. Snel de zaken voor week 2 doorgenomen, en aan de maaltijd. De etappe naar Pont de la Taule is kort, een halve rustdag. Konden we mooi gebruiken om eerst de auto naar Goulier te verplaatsen, wist ik ook dat de koppeling nog werkte. Er volgde een lange dag vanaf Moulin Lauga naar gîte de Rouze, inclusief de kilometers asfalt naar Estours. Toen de beloofde doorsteek ook nog niet te vinden was, begonnen we aan de noodscenario’s voor de avond te denken. Mist boven 1500 meter maakte het wel minder zwaar, maar moeilijk oriënteren. En na een lange afdaling nog eens klimmen naar de gîte. 10 uur onderweg, net op tijd binnen. De gîte van Rouze wordt gedreven door een enthousiaste Nederlandse geitenhouder. Hij is bijna zelfverzorgend, kan in de winter 3 maanden zonder bevoorrading. Groenten uit eigen tuin, geiten, varkens. Wel erg eenzaam, met maar 3 mensen in een dorp waar er ooit 350 woonden! De dag erop is makkelijk, dat kwam goed uit. En de mist was weer weg, dus uitzicht verzekerd. In St.Lizier zit nog zo’n verwen-kok. Naar Aulus kozen we ervoor om de korte variant te nemen, die was lang genoeg. Het pad naar het uitzicht op de Cascade du Foulier vonden we bij toeval, maar was het extra klimmetje waard. Aulus is ook zo’n voorbeeld van een dorp dat groot lijkt, maar weinig meer voorstelt. Gelukkig is er wel een winkel.

wandelen pyreneeen

eten bij de gite eylie

Nog één keer dragen we de slaapzak zelf, de refuge de Bassies ligt weer buiten bereik van gemotoriseerd verkeer. Een schitterend dal met een reeks meertjes. Vooral prachtig bij aankomst van bovenaf, maar ook zonsondergang en zonsopkomst geven mooie belichtingen. De voorlaatste nacht komen we bij de gîte van Mounicou, waar een dame van 87 nog wel het café en de sleutel van de gîte beheert, maar niet meer eten verzorgt. Dat werd gebracht door Ireen, gelijk met de tassen (was althans de bedoeling, maar dat ging een beetje fout). ’s Avonds strompelde een vermoeide Fransman binnen: onderweg op de Haute Route, in één ruk west-oost. Zijn vriendin en ouders zorgden onderweg voor de begeleiding (eten, af en toe vervoer). De slotdag is lang, vooral als je ook het Étang d’Izourt meeneemt. Een opkomende onweersbui gaf ons wat peper, maar desondanks is de hoogteweg erg lang en door de scheve paden erg vermoeiend. We verlangden dus naar een douche en schone kleren bij aankomst in Goulier, maar…geen tassen! De ingehuurde taxi was niet komen opdagen. Gelukkig stond de eigen auto in Goulier, dus dat probleem was in een uurtje opgelost. Een feestmaal tot slot, en de volgende morgen naar huis. Dankzij de goede zorgen van Roelof en Ireen, met name het bagagetransport, bleef het allemaal voor ons te behappen. Sommige zware dagen werden afgewisseld met lichtere, zo raakte je nooit oververmoeid. En we hebben erg weinig last gehad van slecht weer. In deze periode is het rustig in gîtes en hutten, en het is fijn om te weten dat je verwacht wordt. Kortom: we gaan vast nog eens een part GR10 doen. Op deze manier houden we dat nog wel even vol! Marry en Paul Zandveld

Tour de Pyrena

Lees volgende verhaal

tour de pyrena

lamgs etang long

Eind juli/begin augustus ben ik wezen wandelen bij de Bergtoppers. Het was een fantastische vakantie! Ik wilde een weekje gaan wandelen en kwam “een week wandelen in de Pyreneeen” in de brochure van de reisorganisatie Cirkel tegen. Met de Tourbus naar iets boven Perpignan waar Roelof ons (we bleken met een groep van 8 te zijn, enkelen was ik al in de bus tegen gekomen) kwam ophalen met zijn Ford-Transit bus. Na een fantastisch mooie tocht landinwaarts door het land van de Katharen kwamen we bij het huis in de bergen van Roelof en Ireen. Een fantastisch mooie plek, rust en een super uitzicht. Zaterdagmiddag meteen een eerste wandeling gemaakt. Heerlijk weer en net voor een knallend onweer waren we binnen. Zondag en maandag hele dagen gewandeld vanuit het huis van Roelof en Ireen eerst een stukje met de bus en daarna de hele dag wandelen!! Heerlijk, ontspannend maar ook iedere keer weer een sportieve prestatie. Fantastische uitzichten! Een schitterende natuur! Iedere avond om half 8 aten we gezamenlijk in de tuin. Ireen kookte iedere avond weer een uitgebreide maaltijd voor een groep mensen. De rivierkip (maar ook alle andere gerechten) was heerlijk! Gezellig tafelen met een lekkere rode wijn van het huis. Dinsdag rustdag. Ik was zo enthousiast om met Paul en Ronald op eigen houtje de Koninginnerit te gaan lopen. Erg leuk, maar ook vermoeiend en later dacht ik dat een rustdag voor mij toch wel verstandig was geweest…. Woensdag begonnen we met de huttentocht. De eerste dag 1200 meter gestegen naar een Franse hut waar we ook heerlijk gegeten hebben. Donderdag door het hooggebergte via enkele bergmeren waar we hoog langs de oevers aan voorbij gingen (je kon je goed vasthouden aan kabels die daar aan de rotsen hingen) en naar Spanje gelopen. Het diner (en de wijn) in de Spaanse hut was wederom voortreffelijk. Ik ben die avond wel wat vroeger naar bed gegaan omdat ik erg moe was. ’s Ochtends na een goede nachtrust kon ik er weer helemaal tegenaan voor onze laatste dag. Eerst een flink stuk vrij vlak door het droge, mooie Spaanse landschap. Daarna via de bergen weer terug naar Frankrijk waar we verwelkomd werden door een zeer hevig onweer en waar we uiteindelijk helemaal doorweekt aankwamen. We liepen te soppen in onze schoenen en iedereen vond het prachtig. Wat een heerlijke sportieve week was het geweest! Paul

Tour de famille Dreu

Lees volgende verhaal

wandelen kinderen vanaf 6

dreu programma

Het was een super leuke week. Ik kan iedereen aanraden om daar heen te gaan als je wilt lopen met je gezin. Het wordt gerund door een echtpaar. Hij, Roelof, is de wandelaar en gaat als je wilt mee als gids (wij hebben zelf gelopen) en zij, Ireen, verzorgt het ontbijt en het diner in een soort grote partytent. Het eten is goed en het is fijn dat het voor je klaar staat na een dag in de bergen. Bovendien zijn er lekkere lunches voor onderweg. Vooraf was voor ons een programma gemaakt: de eerst 3 dagen wandelingen in de buurt van hun terrein, vervolgens een rustdag en de laatste dagen zijn we een tocht gaan maken naar een berghut midden in de pyreneeen. Daar hebben we 2 nachten geslapen en toen liepen we weer terug. Dat was geweldig! Het was best pittig, het waren grote stukken van de GR 10 (grand randonnee van de middellandse zee naar de Atlantische oceaan). Geen kinderachtige stukken dus, over rotsige paden waar je soms goed moest kijken naar de route en geregeld behoorlijk steil! Voor Ellen, onze jongste dochter van toen bijna 7 was het te doen, maar we moesten haar heel erg motiveren. Nou ligt het natuurlijk aan je kind hoe gemakkelijk het gaat. Er was in die week ook een Nederlands gezin waarvan een jongetje van 5 meeliep en dat ging ook. Het was ook erg mooi! We liepen stukken door het bos en over kale , ruige bergen met prachtige uitzichten.

 De routes waren allemaal keurig aangegeven en stonden beschreven op de routebeschrijvingen die we bij aankomst kregen. Bovendien lopen Roelof en Ireen elk jaar alle routes na om te controleren of alles nog klopt. Alles zat goed in elkaar. De wandeling van

kinderen in de pyreneeen

kinderen in de pyreneeen

nze eerste dag was zwaar en die van de tweede dag zou net zoiets zijn. We kregen toen een alternatief. Mogelijkheden te over dus.

Onze kinderen vonden het ook super leuk. Ten eerste het lopen met zijn 5en, maar ook bij hun, want na het wandelen kwam iedereen terug en waren er dus altijd andere Nederlandse kinderen om mee te spelen! Het klikte ook goed tussen onze kinderen en de kinderen van Roelof en Ireen. Ze struinden lekker de berg af. In overleg aten we met alle gasten aan een lange picknicktafel. Er zijn nooit heel veel mensen, bij ons waren er totaal 18. Vooraf hebben we via de mail wel gevraagd of er andere kinderen waren en welke leeftijden ze hadden. Dat kwam toen toevallig behoorlijk overeen met de leeftijden van die van ons. Het terrein is vrij eenvoudig. Er staat een wc hokje met 2 wc’s en 2 douches en 2 wastafels aan de buitenkant. Wel keurig en brandschoon. Wij kwamen met onze karstentent van 350×350. Die moet met de accu van de auto worden opgepompt. Dat kon dus niet, want het was veel te steil om te lopen. Gelukkig hadden ze een huurtent waar we gebruik van konden maken. Prima. Er zijn 4 tentplekken en 2 cabanes. De oude is klein, van oude franse stenen, een soort schuurtje met bedden, de nieuwe is mooi en van hout. Als ik weer zou gaan zou ik zo’n cabane huren. Het was een bijzondere week, we denken er nog vaak met plezier aan terug. Groeten Carla

wandelen in mei

in mei bij etang dáyes

Opmerkingen van een ander gezin:

Heerlijk zo’n vakantie! De kinderen vermaken zich prima met andere kinderen en ‘s-avonds wordt er voor je gekookt. Ook geen omkijken naar lunchpakketjes want die worden heerlijk verzorgd. Je kunt dan puur genieten van de wandelingen!

Opmerkingen van nog een gezin:

Dit is een vakantie die je met het gezin samen doet. Een camping met disco is leuk, maar dan zie je elkaar weer niet, net als de rest van het jaar. Tijdens de wandelingen leer je elkaar (weer) kennen en als gezin sta je weer even samen sterk! (en kun je die strandvakantie daarna ook in het juiste perspectief plaatsen!)

kleine cabane

4 grietjes en een kat

Opmerkingen van een gezin met 1 ouder:

Beste Roelof, Ireen, wij zijn weer thuis in Nederland, na nog een paar leuke (en warme) dagen in Spanje. Zowel Katja als Imme als ikzelf hebben het een hele leuke week gevonden; de tochten waren best stevig voor de meiden maar wat mij betreft is dat prima. Het versterkt de beleving. Ook nog een keer bedankt voor jullie gastvrijheid en goede verzorging bij jullie thuis. Ik zal Bergtoppers zeker aanbevelen aan anderen. vr. groet, en alvast een zachte winter toegewenst .. Vladimir

Opmerkingen van een gezin zonder kinderen:

Hallo Roelof en Ireen, Hier een berichtje uit Borger van Siem en Trijntje Dijkstra. Weer thuis willen we jullie nog even bedanken voor de tocht Tour de Montagne. We vonden alles prima verzorgd, vooral de lunches van Ireen, verrassing wat het broodbeleg was. Een leuke ervaring, die we misschien nog eens over doen. Voor ons begint het gewone leven weer, maar de foto,s hebben we nog. Misschien nog eens tot ziens op een volgende reis. Groetjes Siem en Trijntje.

fietsen in de pyreneeen

vader en zoon op de col de la core

Tour de famille Mul

Lees volgende verhaal In augustus 2010 zijn we een week op vakantie geweest bij de bergtoppers. We, dat zijn Joost , Bea en onze 13-jarige zoon Job. We hebben een geweldige vakantie gehad. Twee dagen een rondwandeling in de omgeving van Seix en daarna een 3-daagse tocht met twee overnachtingen in berghutten. Vooral deze laatste dagen waren fantastisch. We hadden gelukkig heel goed weer. De wandelingen zijn weliswaar inspannend, maar de uitzichten en de kick die je krijgt als je een top of hut bereikt is enorm. Verder hebben we ook erg genoten van de lekkere maaltijden en lunchpakketten die Ireen maakte. En Roelof was onmisbaar als gids, botanicus en om ons te motiveren als we in een klein dipje zaten. Kortom, het was super!!!

Tour de Gavarnie

Lees volgende verhaal

tour de gavarnie

tour de gavarnie

Wij, Jan Meine(57), Erica(47) en nog 1 thuis wonende zoon, Willen Jan(20) komen al tientallen jaren aan de oost voet van de Franse Pyreneeën met vakantie. We hebben hier een aantal vrienden wonen en gaan daar iedere vakantie zeker ook wandelen. We wilden eens wat meer van de Pyreneeën zien dus op internet gezocht naar wandelen in de Pyreneeën en kwamen toen terecht bij “Bergtoppers”. De site en de informatie die erop stond sprak ons wel aan met name de tour de Gavarnie die zelfstandig gelopen kon worden maar waar wel alles verder geregeld was. We hebben deze tocht geboekt voor 2 tot 9 augustus 2009. Enkele dagen hiervoor zaten we al in Zuid Frankrijk. Zondag 2 augustus naar “Bergtoppers” gereden voor een hele hartelijke ontvangst om de volgende dag te beginnen met wandelen. Nadat we maandag eerst de auto geparkeerd hadden bij een camping in Luz St. Sauveur, hebben we genoten van een prachtige wandeldag, eerst omhoog en het laatste stuk naar Cauteret naar beneden. We werden in de gite hartelijk ontvangen. Na een prima maaltijd hebben we besloten om voor de volgende dag een lunchpakket van de gite te bestellen. Dit hebben wij iedere dag gedaan en is ons gedurende deze week erg goed bevallen. Er zat een grote variëteit aan levensmiddelen in waar je een volle wandeldag goed op kon doorkomen (voor drinken moest je zelf zorgen).

tour de gavarnie

tour de gavarnie

De volgende ochtend vroeg begonnen met lopen want dit zou de zwaarste dag zijn en dat klopte. Het was een geweldige omgeving waar we hebben gelopen van 8 uur ’s ochtends tot 9 uur ’s avonds. Bij de een na laatste refuge hebben we besloten door te lopen naar de refuge die voor ons geboekt was. Het laatste stuk werden we voorbij gelopen door een andere wandelaar en hebben gevraagd om door te geven dat we eraan kwamen. We werden wederom hartelijk ontvangen en kregen een geweldige maaltijd, meer dan we met mogelijkheid op konden. Bij aankomst konden we meteen kiezen of we de volgende ochtend om half 6 uur of om half 7 wilden ontbijten. We hebben de top laten liggen en kozen voor het half 7 ontbijt. De volgende ochtend gaf ons een strak blauwe lucht, bijna 3000 meter hoog, geweldig. Gletsjeruitlopers overgestoken, langs smalle paadjes en geweldige uitzichten, dit alles met een grote hoeveelheid zon bracht ons de 3e wandeldag. Door het prachtige weer waren we pas om een uur of 7 ’s avonds in Cavarnie aangekomen. De gite midden in het dorp gevonden. Na een gastvrij onthaal bleek deze waard geweldige kookkwaliteiten te hebben. De volgende dag echt een rust dag gehouden. Natuurlijk hebben we nog een paar uur de benen gestrekt en de beroemde watervallen bezocht. ’s Middags waren we net voor de regen en onweersbui binnen, wel heel fijn als je de natte wandelaars ziet binnen komen.

tour de gavarnie

tour de gavarnie

De volgende en tevens laatste wandeldag was het wat bewolkt. Dat liep weer heel anders, weinig tot geen uitzicht maar toch was de route nog goed te volgen met de aanwijzingen en de markeringen. Het was heel spookachtig om door de wolken in een bos te lopen. Het laatste stuk begon het te regen en te onweren wel nog op afstand. De regenkleding is in ieder geval niet voor niets mee gesjouwd. Bij de elektriciteit centrale besloten we het laatste stuk niet meer door het onweer te lopen maar een lift zien te krijgen naar Luz St. Sauveur. Dit lukte bij een Nederlands gezin waarbij Erica mee kon rijden. Zij heeft onze auto op gehaald. De laatste gite wat tegen viel ten opzichte van alle anderen die we aangedaan hadden en zo geweldig waren. De volgende dag weer terug gereden naar “Bergtoppers” om onze ervaringen met hun te delen. Zondag weer terug naar onze vrienden in Zuid Frankrijk. Een geweldige ervaring rijker en het voornemen om dit soort wandelweken zeker te gaan herhalen.

Tour de Pyrena

Lees volgende verhaal

groepsreis wandelen pyreneeen

foto moment bij de cagateille

Deze vakantie hebben we geboekt via labyrinth. Wij waren opzoek naar een bergwandelvakantie en vonden het leuk om ons aan te sluiten bij een groep met Nederlandse gids. De groep bestond uit een gezelschap van 4 mannen en 4 vrouwen tussen de 27 en 41 met wie we een erg gezellige week hebben gehad. Op zaterdag 1 augustus kwamen we aan in Seix. De plek waar we de komende dagen overnachten zag er geweldig uit! Eén huis met daarom heen verschillende kabanen en tenten en verder alleen maar bergen. De eerste middag hebben we gelijk een flinke wandeling gemaakt van 4 uur. We hebben over grasvlaktes gelopen tussen de schapen door en mooie uitzichten. Gelukkig waren we aan het eind van de middag net op tijd binnen voor de regen. De volgende dag vertrokken we na het ontbijt met de auto. Het was een klein stukje rijden. We hebben vandaag de wandeling via het paradijs naar Col de Pause gelopen. Het was een mooie wandeling; eerst een stuk langs het water. De natuur was heel groen. De lunchplek was in het paradijs, prachtig uitzicht op verschillende watervallen en groene bergen. Later kwamen we nog veel paarden tegen met bellen om, wat zorgde voor een mooie achtergrond muziek. Tot slot nog een biertje gedronken in het gezellige dorpje Seix. Het was weer een mooie tocht!

groepsreis wandelen pyreneeen

bijna bij het paradijs

De volgende dag zijn we weer na het ontbijt vertrokken. Vandaag zijn we naar Etang de Hilette gewandeld en dezelfde weg weer terug. Het was een pittige klim eerst tussen de bomen en later over rotsplateaus. Er zaten stijlen stukken tussen. Het was mooi om eerst tussen de bomen te lopen en later boven de boomgrens te lopen. De gieren zagen we boven de bergen zweven. Helaas waren er vandaag veel wolken, dus hadden we niet heel ver zicht. De keren dat er zicht was, konden we wel heel ver weg kijken. Het uitzicht was dus weer prachtig! Toen we bijna bij het meer waren (het omkeerpunt) moesten we nog een steil stuk naar beneden langs een kabel en nog over rotsen naar een meertje klimmen. Toen we er eenmaal waren, hebben twee stoere mannen uit de groep nog gezwommen in het meer! Na een rustdag gehad te hebben, begonnen we woensdag aan een driedaagse wandeltocht. De eerste dag hebben we zo’n 1300 meter geklommen. Het was een warme dag, dus dat was flink zweten. Het begon weer met een klim door een bos en over stenen door beekjes. Voor de lunchplek kwamen we uit onderaan een waterval. Wat een geluid en mooi gezicht hoe dat water zich over de stenen naar beneden stort en dat gaat maar door. Hier konden we onze waterflessen bijvullen. Na de lunch begon de pittige klim langs de waterval naar boven; wat een natuurschoon. De volgende rustplek was bij een mooi meer, daarna het laatste stuk naar de berghut. Onderweg liepen we nog langs een ander meer en ineens was daar de berghut! De berghut lag op een mooi punt (2246 meter hoogte) tussen de bergen en met uitzicht op twee meren. ’s Avonds een mooie zonsondergang gezien en herten. Na een echt Frans ontbijt zijn we de volgende ochtend weer vertrokken. (voor de gene die de toch nog gaan lopen, stel niet teveel voor van het ontbijt in deze hut, wij waren blij met de muslierepen die we nog bij ons hadden) Het was weer een flinke wandeling met afwisselend stijgen en dalen. De natuur was nog steeds heel groen en de uitzichten geweldig. De schapen kwamen af en toe nieuwsgierig kijken. We hebben langs kabels gelopen langs meren en door de sneeuw gelopen. Het laatste stuk liepen we door een bos met heel veel naaldbomen; het was er droog, je rook de geur kan dennen en hars. Het verschil in natuur tussen frankrijk en Spanje was tijdens de wandeling goed te zien. Aan het eind van de middag kwamen we aan in de Spaanse hut; een oud klooster. Het eten was heerlijk (en beter dan in franrijk) en in stapelbedden van drie hoog hebben we heerlijk geslapen.

groepsreis wandelen pyreneeen

slapen bij montgarri

De volgende dag na een uitgebreid ontbijt weer vertrokken. Ook deze tocht was weer mooi. Eerst weer een flinke klim naar boven en uiteindelijk zo’n drie uur dalen. Boven op de berg hebben we gieren gespot met de verrekijker. Naarmate we hoger kwamen werd het weer slechter. Na de lunch was het bijna alleen nog maar dalen. Op de achtergrond hadden we het geluid van de koeienbellen, heel wat anders dan top 40 muziek! Helaas kwamen we na de lunch snel in de wolken en hebben we boven op de berg niet van het mooie uitzicht kunnen genieten. Er stond een ruïne; met die mist had het wel een apart effect. Na zo’n drie uur gedaald te hebben, kwamen we uit in een dorpje ‘salau’ waar we al onze natte kleren uit hebben getrokken en warme chocolademelk hebben gedronken. Het was jammer dat we niet van het uitzicht boven op de berg hebben kunnen genieten. Valesca: Alles bij elkaar was het voor mij een topvakantie; de natuur, stilte, rust, prachtige wandelingen, afwisselende wandelingen, smalle paadjes en mooie slaapplekken. Vooral de ongerepte natuur en de afwisseling van het landschap vind ik mooi aan de Pyreneeën. Ik kom hier zeker nog een keer terug! Judith: Voor mij was het de eerste keer dat ik op deze manier op vakantie ben geweest. Van te voren wist ik niet zo goed wat ik kon verwachten. Maar elke 100 meter wandelen was weer anders. Ik heb me erg verbaasd over hoe mooi en afwisselend de natuur kan zijn. Ook ik kom hier zeker nog een keertje terug!

Mul programma

zweven bij Port de Salau

Verlangen

Lees volgende verhaalHet land is vreemd de grond is zacht ik ben van niets ik merk de sterrennacht Misschien een trui maar beter straks het niets droomt door het lijf dat lustig wacht Verlangen is de mooiste leegte Het passeert de woorden en het houdt geen naam het weet van niets en waar ik heen wil Frank

Tour de Couserans en Tour de Foix

bergtoppers pyreneeen

eten bij de bergtoppers

Lees volgende verhaal Van 12 juli 2009 tot en met 24 juli 2009 hebben wij de Tour de Couserans en aansluitend de Tour de Foix gelopen, delen van de GR 10. Hierbij een verslag.

Zondag, 12 juli 2009 We vliegen van Schiphol naar Toulouse en gaan daar met de bus naar het treinstation. Met de trein reizen we naar Boussens, waar we om 14.00 uur zijn. Helaas blijkt de eerstvolgende bus pas om 18.40 uur te gaan. Gelukkig kan Ireen ons op komen halen. We verblijven bij de Bergtoppers in een cabane met eigen sanitair. ’s Avonds eten we met alle gasten in de grote partytent.

Maandag, 13 juli 2009 Roelof brengt ons weg naar Melles, 1¾ uur rijden. De start van de wandeling is bij de Auberge in Melles. Helaas ben ik wat misselijk van de autorit, dus de koffie slaan we maar over. Het is een zomerse, warme dag. Dat betekent veel zweten. De zoutkristallen staan op mijn oor. 1500 meter stijgen en 200 meter dalen. In ongeveer 5½ uur (alle tijden zonder pauzes) lopen we naar de prachtig gelegen refuge Étang d’Araing. Achteraf vinden we dit de zwaarste tocht door de warmte en ook moeten we wennen aan zo’n flink stuk stijgen.

individueel lopen

zoutkristal

Dinsdag, 14 juli 2009 Vanaf de boven de wolken, in de zon gelegen refuge lopen we zo’n 200 meter omhoog naar de Serre d’Araing, het hoogste punt wat we tijdens onze vakantie zullen bereiken. Daarna dalen we door de wolken heen langs veel restanten van de mijnbouw 1200 meter af naar het gehuchtje Eylie, waar we in de plaatselijke gîte verblijven. De eigenaren zijn de enige permanente bewoners van Eylie. We doen er ruim 4 uur over.

Woensdag, 15 juli 2009 Veel GR 10 wandelaars lopen in één keer van Eylie naar Riberot, omdat er tussendoor geen overnachtingsmogelijkheden zijn, behalve dan in cabanes. Omdat dat wel een heel erg lang stuk is, hebben de Bergtoppers dit stuk in tweeën geknipt. Wij lopen in 5 uur naar de parkeerplaats La Pucelle. Daar worden we opgehaald door Roelof en naar La Maison du Valier aan de Riberot gebracht, net geopend en het mooiste overnachtingsadres van beide tours. 880 meter stijgen en 950 meter dalen.

Donderdag, 16 juli 2009

indiviueel lopen pyreneeen

maison du valier

Roelof haalt ons op en brengt ons weer naar de parkeerplaats La Pucelle. Vandaag lopen we in een kleine 4½ uur naar La Maison du Valier, waar we nog een nacht zullen verblijven. 1000 meter stijgen en 970 meter dalen, inclusief de “beklimming” vanaf de Cabane Clot du Lac van de Tuc de Coucou, slechts 70 meter hoger, maar wel een mooi uitzicht tot aan het laagland toe. Na afloop van de wandeling gaan we, net als veel dagjesmensen, verpozen aan de Riberot. Daar wordt Adolf in zijn enkel gebeten door een slang. Met de ambulance wordt hij naar het ziekenhuis in St. Girons gebracht, waar hij ter observatie wordt opgenomen. Gelukkig loopt alles goed af en kunnen we om half twaalf ’s avonds met de taxi terug naar La Maison du Valier.

Vrijdag, 17 juli 2009 Eigenlijk zouden we vandaag naar de Bergtoppers lopen, maar het is beter als Adolf een rustdag neemt. Zijn enkel is flink opgezet en hij voelt zich nog een beetje misselijk. Roelof die onze bagage zou ophalen, neemt ons ook mee en rijdt met ons naar Seix waar we bij de apotheek antibiotica en paracetemol ophalen. We houden verder een rustdag in de ons al vertrouwde cabane van de Bergtoppers. Een geluk bij een ongeluk is, dat het vandaag een troosteloze dag is met onophoudelijk regen, mist en veel wind en het is koud.

individueel lopen

mooi moment om te denken

Zaterdag, 18 juli 2009 Roelof heeft ons aangeraden de route van Riberot naar de Bergtoppers alsnog te lopen en die van de Bergtoppers naar Moulin Lauga over te slaan, omdat dat niet zo’n boeiend stuk is. We worden weer naar La Maison du Valier gebracht, letterlijk en figuurlijk he zenuwcentrum van deze week. Het is een heel goed advies van Roelof, want we vinden de route van Riberot naar de Bergtoppers zonder meer de mooiste wandeling die we deze vakantie gelopen hebben. Het is 1200 meter stijgen en 1100 meter dalen in een kleine 7 uur. Gelukkig gaat het met Adolfs voet goed. Omdat het de vorige dag zo koud is geweest, ligt er vanaf zo’n 2100 meter hoogte verse sneeuw en dat levert prachtige uitzichten op. Roelof brengt ons naar de Auberge Deux Rivières vlakbij Moulin Lauga. Daar gaan we beginnen met de Tour de Foix. Het blijkt dat er nog een ander stel, Hans en Jolanda, gelijk met ons op loopt.

Zondag, 19 juli 2009 Omdat het een behoorlijk lange etappe is naar Gîte Rouze is, worden we een stuk weggebracht naar het elektriciteitshuisje in het dal van de Estours. Dan blijft nog een etappe over van 18 kilometer, een kleine 8 uur lopen met 1550 meter stijgen en 1300 meter dalen. Hoewel het vrij lang is, valt het ons niet zwaar. Het is lekker wandelweer en een mooie etappe. Als we net willen gaan eten in de gîte, komen er twee Britten aan; zij lopen de GR 10 non-stop, zijn al ruim 30 dagen onderweg en moeten nog 20 dagen. Eerlijk gezegd moeten wij daar niet aan denken.

Maandag, 20 juli 2009 Vandaag de eenvoudigste en kortste etappe: naar de Gîte La Colline Verte in Saint Lizier. Slechts 3 uur lopen, 600 meter stijgen en 800 meter dalen. Zowel de Tour de Couserans als de Tour de Foix lopen door zeer dun bevolkte gebieden. We zijn dan ook verrast als er in Saint Lizier een restaurant met een terrasje blijkt te zijn. Samen met Hans en Jolanda en de Britten strijken we daar neer. Het is dan even zoeken naar de goede gîte, want er blijken er twee te zijn. Maar alles komt goed en we genieten in de tuin van de gîte van het mooie weer.

Dinsdag, 21 juli 2009 Vandaag de langste etappe: we lopen in 8½ uur naar de gîte in Aulus les Bains, 1300 meter stijgen en 1300 meter dalen. Het valt ons zwaar door de lengte en de hitte. We stoppen dan ook vaker dan normaal om te drinken. Ook vullen we onze waterflessen een paar keer bij in een beekje. De route voert ons langs het Étang de Guzet en de Cascade d’Ars, een van de mooiste watervallen van de Pyreneeën; de waternevel die van de waterval afkomt, is heerlijk verkoelend.

Woensdag, 22 juli 2009 De tocht voert naar de Refuge de Bassiès, 1200 meter stijgen, 300 meter dalen en 4½ uur lopen. Het is een geleidelijke klim, behalve het stukje vanaf de Port de Saleix. Als we gaan dalen, is er een stukje met een staalkabel gezekerd. Na de Col de Bassiès is er een prachtig uitzicht op het dal met de refuge en de omliggende bergen.

gite eylie

buiten eten bij gite eylie

Donderdag, 23 juli 2009 Een prachtige en vrij eenvoudige tocht naar de gîte in Mounicou; 600 meter dalen en 4 uur lopen. Het eerste deel loopt langs een aantal schitterende meertjes, dan de afdaling en vervolgens een heel stuk totaal vlak op een oud aquaduct. Na al het stijgen en dalen weten we niet wat ons overkomt: vlak lopen. Nog een stukje dalen naar het gehuchtje Marc en dan stroomopwaarts naar de gîte. Het is een onbemande gîte. Daarom komt Roelof ons eten brengen dat Ireen voor ons heeft verzorgd. ’s Avonds eten we samen met Hans en Jolanda op het terrasje van de gîte kaasfondue. Heerlijk!

slang

pas op voor slangen

Vrijdag, 24 juli 2009 ’s Morgens hebben we een uitgebreid ontbijt, ook door Ireen verzorgd. Gelukkig eens wat anders dan stokbrood met jam. We hebben een beetje genoeg van al het stijgen en dalen en willen ook wel eens wat van de bewoonde wereld zien. Daarom vandaag geen GR 10 voor ons, maar een zelf bedachte route. We dalen af via het dal van de Vicdessos naar het plaatsje Auzat, waar we koffie drinken op een terrasje. Daarna lopen we naar het plaatsje Vicdessos en via een gele wandelroute gaan we naar de auberge/gîte in Goulier. Nog eenmaal genieten we van de prachtige uitzichten over de bergen. Ca. 14 kilometer lopen, 400 meter dalen, 350 meter stijgen en 4 uur lopen. We krijgen een geweldig afscheidsmaal.

Zaterdag, 25 juli 2009 Roelof komt ons ophalen en brengt ons naar het station in Tarascon. Hans en Jolanda gaat hij daarna wegbrengen naar hun auto in Moulin Lauga. Wij treinen naar Toulouse en vliegen weer terug naar Schiphol. Tot slot We wisten het van te voren, maar vonden het wandelen wel pittig door het vele stijgen en dalen en de warmte. Zowel de Couserans als de Ariège zijn ongerepte gebieden, behalve bij Guzet Neige. Dat ongerepte vonden wij mooi, maar af en toe een dorpje vinden wij ook wel leuk. Het was voor ons de eerste keer dat we bij de Bergtoppers geboekt hebben en dat is ons goed bevallen. Het was goed georganiseerd en het is heel persoonlijk. Mede namens Adolf Mein, Ine Kramer.

Impressie van de GR10 week 3

Lees volgende verhaal Aankomst Rond Toulouse scheen nog volop zon, in St Girons ook nog, in Oust was het al bewolkt en vanaf Seix reed ik in de mist. Zo kwam ik aan bij de gîte van de Bergtoppers. Kees Borst deed open. “Kom binnen als je durft, je bent net op tijd voor het eind van de gouden finale van de Nederlandse hockeyvrouwen.” Typisch Kees: net zo bonkig van karakter als van postuur, maar ook zorgzaam en alert op het welvaren van zijn gasten. Later bleek dat Kees zich ook wel eens Roelof laat noemen, maar ik hou het hier maar op Kees. De hockeydames wonnen goud en ik maakte kennis met mijn andere tochtgenoten, Harry en Marga. En hoewel de mist nog potdicht was voelde het alsof de zon scheen: het klikte meteen en dat is wel zo prettig als je in klein gezelschap de bergen in trekt. Want dat is wat we zouden gaan doen: de volgende dag eerst nog een eindje rijden maar dan 7 dagen bergwandelen langs de mooiste etappes van de GR10 in de Franse Pyreneën. Marga, Harry, Kees en ik, we hebben er een geslaagde GR10-week van gemaakt, getuige onderstaand thematisch verslag. GR10-beesten

GR10 week 3

isards bij GR10 week3

De eerste wandeldag, van Gourette naar Arrens Marsous, bleek in onze tocht de beste dag voor wat betreft gespotte beesten. Een koppel bergmarmotten, waarover we toen nog reuze opgetogen waren, een tiental vliegende deuren en een zwijn waarvan Marga vond dat het wild was en ik dacht dat het om een tam exemplaar ging. Als compromis houden we het maar op een wam zwijn, maar het telt 100% mee in de beestenscore. Later in de week zagen we nog een roedel gemsen (isards), hagedisjes (geen salamanders want die zijn fel geel of oranje met zwart, zo wist Kees), kilo’s naaktslakken en twee teken (in mijn been). GR10-types Na een dag sjouwen is het heerlijk ontspannen, dat weet iedereen. En in de Pyrenese berghutten lukt dat uitstekend vanwege de leuke mensen die je er treft. Zo hebben we lekker gekeet met een ploeg vrolijke Spanjaarden in de réfuge de Bayssellance (de volgende dag zagen we hen weer olijk zwaaiend zitten op een terras in La Gavarnie), een kletspraatje gemaakt met de aardigste uitbater van Frankrijk (die van de gîte in Cauterets), zwaar gediscussieerd over de positie van Noord Afrikanen in de Franse maatschappij in de gîte in La Gavarnie, en niet te vergeten een boom opgezet met Holger in de réfuge d’Ilhéou. Holger torst de hele dag 35 kilogram bepakking mee en presteert het dan nog om reuze opgeruimd te gaan zitten vertellen dat de GR10 best makkelijk is vergeleken met de GR20 op Corsica. Uitslover. En over uitslovers gesproken: wat te denken van een 78-jarige (!) tanige oude baas die op z’n gemakkie nog even naar de réfuge des Sarradets kwam klauteren (2400 meter, vlak bij de Brèche de Roland). Kees (die uitgebreid met hem heeft zitten kletsen terwijl Harry en Marga en ik naar de Brèche wandelden) vertelde dat die meneer z’n leven lang alpinist was geweest en 20 jaar geleden voor het laatst naar de Brèche was geklommen. Hij wou nu nog één keertje komen kijken. Adembenemend toch, zo’n man. GR10-geluiden

week3 GR10

Peter en Harry week3 GR10

Natuurlijk moet je je ogen goed openhouden tijdens zo’n bergwandeltocht, maar soms is het wel aanlokkelijk om ze even dicht te doen en te luisteren naar de prachtige geluiden. Er is altijd wel ergens het doffe geklongel van koeiebellen of het hogere geklingel van schapebellen. En ook het zachte geklater van kleine bergstroompjes is een heerlijk geluid. Het geeft aan dat je even je hoofd en nek kunt verfrissen met een kouwe klets bergwater. En als je hoog genoeg bent kunt je er zelfs gerust van drinken. Tussen Cauterets en Pont d’Espagne is er van rustig geklater geen sprake want daar loop je een mooi stuk langs een flinke beek met spektaculaire stroomversnellingen met bijbehorend geraas. Boven het lac de Gaube hoorden we het geratel van de helicopter die de réfuge des Oulettes ging bevoorraden. Heel opmerkelijk is het gefluit van de bergmarmotten. Van een heel andere orde zijn de denderende rock-tonen van Deep Purple’s “Smoke on the water” die fantastisch klonken toen we in Kees’ bus terug reden na een prachtig mooie wandeling door het Cirque de Gavarnie. Minstens zo indrukwekkend is het ontbreken van elk geluid als je ’s nachts eens even de slaapzaal uitsluipt en buiten naar de sterren gaat staan kijken. Magnifiek wat de dan ziet (wel 20 keer zoveel lichtjes aan het fimament dan dat je in Nederland ziet) en hoort (helemaal niets). Over de geluiden die je in de slaapzaal hoort hoeft hier niet verder te worden uitwijd, daar heeft iedereen wel een voorstelling van. En wat, tot slot, in dit stukje over geluiden niet mag ontbreken is de vertolking door Harry van ‘Aquarius’, het openingslied uit de musical Hair. Harry werd tot het zingen van dit stuk aangezet door de Hara Krisna-versiering in de réfuge d’Ilhéou. Onze vriend Holger voelde dezelfde sfeer goed aan en kondigde aan dat hij er volgend jaar een hasjies-bar zou openen. GR10-hoogtepunten

week3 GR10

bijna het hoogste GR10 punt

De belevenissen tijdens onze GR10-week waren te talrijk om allemaal te kunnen beschijven. Daarom tot slot de belangrijkste hoogtepunten. Daartoe behoort zeker het klimmetje naar de Petite Vignemale, vanuit de réfuge de Bayssellance een goed bereikbare subtop op 3032 meter. Een dag eerder was de wandeling naar de col bij de Hourqette d’Ossoue een mooie overwinning. Verder was ook de D-tour vanuit La Gavarnie, naar de Brèche de Roland en terug via de Echelle Sarradets (letterlijk: “ladder”) een mooie, uitdagende trip. Op een heel andere manier was de badderbeurt in het koude water van het lac d’Ilhéou een memorabel moment. Maar misschien wel het mooiste was het aangename gezelschap waarin we deze tocht maakten. GR10-groepsgevoel Behalve de al genoemde contacten met allerlei GR10-types was er namelijk al direct een leuke en ontspannen sfeer binnen ons eigen groepje van Marga, Harry, Kees en mijzelf. Grappen en plagerijtjes, interessante verhalen, openhartige gesprekken en heel veel gelach. Wonderlijk toch, dat onbekenden zich zo snel tot een hecht groepje kunnen formeren. Misschien is het de gezamenlijke opgetogenheid over de mooie tocht, of de gezamenlijke inspanning om een col of een top te bereiken, die zo’n band smeedt. Of misschien is het omdat je – of je nu wil of niet – door de omstandigheden al snel vrij dicht in elkaars persoonlijke sfeer wordt gedreven. Wat in elk geval een rol heeft gespeeld is het kaartspel dat Kees ons leerde: spliterwt. Het voert hier te ver om de krochten van het spliterwten uitgebreid te beschrijven, maar dit spel kan de grootste blijbaard in een diepe depressie drukken en een sikkepit in ongekende jolijt doen uitbarsten. Vraag maar aan Kees, of anders aan de waardin van de gîte in Arrens Marsous.

week3 GR10

Peter

 

Tour de Famille Mul

wandelen met kinderen vanaf 10

Mul programma

Lees volgende verhaal Wij zijn op vakantie geweest naar de bergtoppers. Het waren mooie wandelingen en je had heel mooi uitzicht! Het was ook heel erg gezellig. Bij sommige wandelingen kwam je bij meren, die waren best wel koud maar heel erg mooi. Je kreeg ook lunch mee en die was heel erg lekker! Er zat echt van alles in. meestal zat er ook iets lekkers in zoals: super lekkere keek!!! eerst hadden we twee dagen gewoon wandelen in de bergen. En daarna begon de huttentocht met Roelof en Ireen! Bij de eerste hut waren stapelbedden van twee op een slaapzaal. Het was heel gezellig met kaarten en lekker eten. Daarna liepen we door naar een spaanse berghut, in die wandeling kwamen we een heel diep meer tegen en als je erin viel kwam je er niet zo makkelijk uit. Maar er waren wel touwen waar je je aan vast kon houden. Het was wel spannend maar dat is juist leuk!!! bij de spaanse hut waren stapelbedden van drie, en die waren echt cool!! en bij de laatste wandeling ging je weer naar de beginplek, en dan reed je weer terug met de auto… groetjes Annelot

Tour de Famille Visser

Lees volgende verhaal Hoi,hoi, We zullen de posters verspreiden! Hier loopt alles vlotjes, werken voor de ouders en vakantie voor de kids. Jammer genoeg… Het was echt reuzefijn bij jullie en zo ontzettend rustig! We zijn nog naar Cauteret gegaan, best mooie wandelingen daar in het park maar zo vreselijk veel volk. Kom, relatief veel volk het hoogseizoen moest er nog beginnen. De GR10 camping is er wel echt leuk (en rustig): een zwembad met warm water en trampolines. Verder door zijn we naar Jean Pied de port getrokken wat een zalig dorp is en vermoedelijk ook een fantastische streek maar het slechte weer heeft ons richting kust doen verhuizen. Kindjes waren door het dolle heen toen ze zee en strand zagen, dat maakte de vakantie echt af. Het zal misschien een paar jaar duren maar we komen zeker terug. Veel wandel(werk)plezier Sonja en co

Luxe Tour de Montagne I

Lees volgende verhaal Hoi Ireen en Roelof, Wij zijn inmiddels al weer een week thuis en ik bekijk met enige weemoed de foto’s die Arry en ik hebben gemaakt. Bij thuiskomst was het nog even een dagje mooi weer, maar daarna is het slechter geworden, koud, 10 graden en vandaag, zondag, non-stop regen. Dus ben ik al een paar uur bezig met het bekijken van wandelingen met hond, aangeboden door de wandelwaaier; het kiezen van een gebied in Frankrijk, maar ik kom toch steeds weer bij de pyreneen uit, ook qua prijs ligt het best wel gunstig! Onze terugtocht was best lang. De bus kwam netjes op tijd om kwart voor vijf, maar er was een schoolklas jongeren van ongeveer 15 jaar die ook allemaal bagage hadden, zodat er te weinig bagageruimte bleek te zijn. En net toen wij wilden instappen meldde de buschauffeur dat de bus vol was! Een paar meisjes stapten toen uit, dat deden ze voor ons, en toen schoot er een jongen de bus in, kortom, hele boze buschauffeur, fikse ruzie, nog net geen fysiek geweld, kinderen allemaal over de rooie. Gelukkig mochten wij met bagage op schoot in de bus blijven. Heerlijk gegeten in Toulouse en daar de trein van 1 uur ’s nachts. Volgende dag in Parijs gewacht tot half elf en tenslotte om half drie in A’dam aangekomen.Dus volgende keer neem ik wel een eerdere trein vanaf Toulouse en een eerdere trein vanuit Parijs. Arry had nog een paar dagen vrij genomen, moet haar nog eens echt horen over hoe ze de bergen nou vond…. Ik zal nog even nadenken over een stukje voor de website, heb gezien dat er ook korte stukjes staan. En wil het even in overleg doen met Arry. Hoop dat alles goed gaat met jullie. Groetjes Els

Luxe Tour de Montagne II

Lees volgende verhaal Wij hebben de vakantie als erg leuk ervaren , maar wel zwaar . Zoals je al had laten weten, zijn de Pyreneeën steiler dan de Alpen en dat hebben wij aan de lijve ondervonden. De sfeer waarin we dit mochten ervaren was héél plezierig. De onderkomens waren gastvrij , leuke sfeer en goed verzorgd ( behalve de laatste gîte was een beetje armoedig, maar de gastvrouw was zo lief en kon zo goed koken, hetgeen voor ons alles goed maakte ). Jullie als begeleidend team hebben jullie best gedaan en zijn daar dan ook in geslaagd. Wij willen jullie daarvoor dan ook nog bedanken. Nogmaals bedankt en wij hopen jullie nog eens te ontmoeten. Hetzij in Pyreneeën of in Nederland, want jullie zijn bij ons, zoals wij bij jullie, ook van harte welkom. Wij wensen jullie voorspoed, gezondheid en geluk toe. Groeten van ons vieren, Luuk Cazemier

Beste Roelof

Gisteren hebben Jos en ik een bergtoppers reunie georganiseerd met de mensen van de vakantie. Bijna iedereen was er (Jos, ik, Sabine, Ilona, Lianne, Berber, Gerarld, Harmen en Corine), en het was heel gezellig. Jos en ik hadden een wandeling uitgezocht op de Strabrechtse heide en natuurlijk zoals het een goede gids betaamt, de wandeling een week eerder voorgelopen. Het weer was perfect en na de wandeling hebben we nog lekker in het zonnetje op een terrasje gezeten en ’s avonds zijn we met zijn allen gaan uiteten. Ik vond het erg leuk om iedereen weer te zien. De vakantiefoto’s kwamen weer boven tafel en herinneringen kwamen weer boven.

wandelen pyreneeen

chillen bij montgarri

Terugkijkend op de vakantie vond ik het echt een supervakantie. Deze vakantie zal nog lang in mijn geheugen gegrift staan. Toen we de vakantie geboekt hadden was ik nog wat huiverig voor het idee van een groepsreis, want het is altijd maar afwachten in wat voor een groep je terechtkomt. Het is me echt 100% meegevallen, en Ik zou het zo weer doen. Wat me vooral is bijgebleven is de groep, het groepsgevoel, het busje, het samen eten, het samen drinken in de Spaanse refuge (!), de leuke gesprekken, het afzien, het stokbrood met gerookte zalm, het canyoningen, de goede gids (slijm slijm), het slapen in de hutten, het mooie weer en natuurlijk de prachtige wandelingen! Wat een mooi gebied! Ik ben nog nooit met zo’n grote tegenzin na een vakantie weer naar huis gegaan. Een week was echt veel te kort. Kortom echt een supervakantie. groetjes aan Ireen en de kinderen, en bedankt! Marjanne.

Wil je verhalen lezen uit 2008 (of eerder) of het verhaal waarin de Bergtoppers zijn opgericht?