Ervaringen van anderen heden – 2013


Wandelen in de Pyreneeën

2020 Passaran

Anne

Anne

De wens om de Passaran in 2020 te lopen begon al veel eerder toen ik met twee van mijn kinderen bij de Bergtoppers liep. Daar ontstond een grote liefde voor de Pyreneeën. Ze zijn prachtig groen, groot en pittig om te beklimmen maar er hangt ook een speciale sfeer van vrijheid en hartelijkheid. Dus toen het plan ontstond om met drie vrouwen met hun zonen en vrienden de Passaran te gaan lopen dacht ik gelijk; dit is de kans om van hut naar hut te kunnen lopen. Die tochten waren voor mij een uitdaging. Verder dan ik ooit gelopen had. Zelf durfde ik een van de lange tochten niet te lopen: 23 km lang en 1000m hoogteverschil….Maar samen met deze groep en flink wat oefenweekendjes in Nederland in de benen durfde ik het wel aan. Corona dreigde wel roet in het eten te strooien. Gelukkig konden we onze reis met de auto maken en met een stapel mondkapjes kon de tocht doorgaan!

de Boys

Passaran Boys

Na een eerste kennismaking met onze medereizigers en weerzien van oude bekenden konden we zondag beginnen. Niet zonder dat we eerst nog even nieuwe schoenen voor een van de jongens moesten kopen, maar ook op zondag om 9.00 u kan dat. Om een uur of 11 kon de tocht beginnen naar het lac d’Araing. 600 meter door het bos omhoog; algauw hadden we allemaal ons tempo gevonden en toen we het bos uitliepen verdween ook de laaghangende bewolking. We waren begonnen! We bevonden ons op de bergweides, en konden onze lunchpakketjes gaan opeten in een van de gites. In de andere zaten drie herders. Door het meer open landschap ging de route slingerend omhoog en moest je flinke stappen zetten over stenen. Bovenaan de top moesten we langs de stuwdam met uitzicht over het prachtige meer. Omringt door toppen, weerkaatst in het water. In de berghut konden we onze spullen uithangen boven de kachel en gezellig aanschuiven aan tafel. Lekkere chocoladetaart en bergkaas . Voor mij een vierde  weerzien met Anoura,de gardien van de refuge.. Door de mondkapjes herkenden we elkaar eerst niet. Dit keer was er een dingetje met een vergeten telefoon ;-).

 

De volgende dag konden we beginnen aan de eerste indrukwekkende tocht van Frankrijk naar Spanje. Om 8.00 u in de morgen waren we klaar met ontbijt en klommen de eerste klim tot aan de Serre d’Araing. Daar vonden we het begin van de gele route omhoog richting de Portillon d Albi. Rechts van ons zag je sneeuwveldjes, en een kilometer hiervandaan werd ooit een berin gezien met twee jongen. Langzaam bereikten we de hoogvlakten met groen gras en talloze meertjes. Stevig stapten we door. De jongens waren steeds al een heel stuk verder voordat ik als laatste aan kwam puffen. Zelf vond ik deze hoogvlakte een toppunt van vrijheid. Was er graag een nachtje blijven staan met een tent. De lange afdaling naar Spanje beloonde ons met een sprookjesachtig verblijf naast een robuust kerkje. Montgarri. Veel over gehoord, niets teveel gezegd. Heerlijk vlees, mooie houten bedden en toffe eigenaars die veel lachten en ons een aperitiefje lieten proeven. Er was een heerlijk warme douche .

Anne3

Terug via Milouga

De volgende morgen klommen we omhoog en keken met weemoed terug tot op het laatste plekje waar je Montgarri kon zien. Omhoog liepen we steil klimmend langs rotsblokken totdat we daar de Port de Gireta bereikten. Bijzonder was het dat de telefoons bereik hadden, zodat geliefden elkaar even konden spreken. Nu kwam het tweede indrukwekkende deel van de tocht. Naar beneden langs twee meertjes. Ik had al vaak gehoord over de gruishelling maar zonder te beseffen dat ik er doorheen liep was het goed te doen. Vlak voor het meertje moest je je een stuk vasthouden aan kabels voor een aantal steile passages. Superleuk was het, het voelde stoer om te doen. Gelukkig wilde Tim wel even mijn stokken overnemen. Het dalen was inspannend, zeker toen we nog een tweede meertje passeerde en erachter kwamen nog eens 300 m omhoog te moeten klimmen. Aan het meer zaten we in het zonnetje om energie op te doen voor de laatste klim. Oh ja, het weer. Na twee maanden ben ik weer een beetje vergeten. Flink warm af en toe, sterke zon en denk wel 30 graden. Maar we hebben toch ook met onze truien aan gelopen en met regenjassen aan. Wisselend weer in de Pyreneeën. Altijd je regenjas meenemen. Nou die laatste meters omhoog trok ik het niet meer. Gelukkig moedigden de groep me aan. Zonder Roelof en de rest  van de groep was me dit niet gelukt . Trots dat ik het gedaan had daarna, met zijn allen een biertje na afloop. De zonsondergang is heel bijzonder bij Estagnous. Maar na die flinke klimpartij lag ik toen al in bed. Iemand anders bleef er wel voor op; fotomomentje.

Op weg naar Rond

Op weg naar Rond

De tocht naar beneden naar Montvallier splitsten we op; de jongens onder leiding van Luc eerst naar de top en dan via de kortste route langs de waterval naar beneden. De dames gingen langs de andere kant van de berg ( mooi uitzichtpunt) naar beneden. Het was inmiddels zo warm dat ik het erop waagde om in het meer te springen. Heerlijk. Via de GR 10 liepen we naar beneden. Als je niet weet wat je te wachten staat valt dat tegen want dat gaat steil naar beneden alsmaar zigzaggend. Voor sommigen viel dat tegen maar als je rustig aan liep ging het prima. In de vallei van de Riberot ligt een mooi huis, waar we in echte bedden sliepen. Vanuit het terras kijk je uit over zonnige weides en de rivier. Het is een plek waar je graag wat langer zou blijven.

Dat heb ik ook gedaan. Terwijl de rest van de groep, kanjers, zich klaarmaakten voor ( in mijn ogen ) een monstertocht over twee bergen twee keer 900 m omhoog en 800 omlaag bleef ik een dagje achter. Ik ging na het ontbijt naar de waterval terug om te tekenen en frambozen te zoeken. Heel relaxed. Eind van de middag zouden ze me oppikken met de rest van de bagage. Dat liep toch allemaal een beetje anders. Het had te maken met een lekke band en vrijdagmiddag; in ieder geval het duurde een langer dan gedacht. Ik was wel blij om mijn zoon Luuk en zijn vriend Sjef te zien en even later ook de bus- die alle bagage kwam ophalen. Vanuit het eindpunt waren Luc en Tim alvast naar de Bergtoppers gelift om voor het avondeten te zorgen. Om een uur of tien zaten we allemaal voor de laatste keer aan tafel. We brachten een proost uit op dit mooie avontuur. In een week leer je elkaar heel intensief kennen. Onderweg kwamen we een jonge moeder die tegen haar zoon zei: als jij later 18 bent gaan we dit ook een keer doen! Na een rustdag op het terrein van de Bergtoppers waarbij de jongens nog een ontmoeting hadden met een van Lucs vrienden in het dorp reden we in een rit naar huis terug. Een ervaring rijker. Dank je wel, Roelof, Luc en Tim voor jullie goede zorgen en prachtige wandeling

2020 Alternatieve Passaran

Marcel

Onze goede vriend Marcel kwam vorig jaar met de vraag: gaan jullie mee wandelen in de Pyreneeën; want dát was toch écht een magnifieke ervaring die hij graag met ons zou willen delen. En niets was minder waar! Wat begon als een reis met een klein clubje goede vrienden werd al snel een groep van 20 man. En dat bleek ook nog eens een fantastisch mooi gezellige club mensen bij elkaar te zijn. Tjonge jonge wat een prachtig avontuur hebben we met elkaar beleefd.

Onze wandeling begon op zondag in Cauterets om er met een oefenrondje van 4 uur even in te komen. Het gaf ons een kleine indruk van wat ons te wachten stond op zowel fysiek vlak evenals de schoonheid van de natuur.

De volgende dag stonden we met gezonde spanning op. Op weg naar refuge de Baysellance. Wat een prachtige tocht! Wat begon als een groen begroeide tocht met grazende koeien werd na 4 uur een tocht over kale steile rotsen en veel wind. Het slapen in een refuge zonder douche en met 20 mensen op 1 zaal was ondanks het primitieve een geweldig leuke ervaring. Helaas is het vanwege de donkerte en de mist niet gelukt in alle vroegte de volgende dag de Vignemale te beklimmen. De berg die bekend staat als de hoogste top van de Franse Pyreneeën. Na een extra bak slappe koffie weer de schoenen (Rob uitgezonderd die ze vanwege de tape niet meer uit kon doen) en poncho aan om onze tocht voort te zetten naar onze volgende bestemming: het Spaanse Bujaruelo. Ondanks dat de tocht pittiger was dan de dag ervoor door regen, kou, wind en fysieke zwaarte werden we regelmatig getrakteerd op een adembenemend mooi uitzicht. Iemand presteerde het zelfs om zijn bergschoenen stuk te lopen en de tocht af te maken op de reserve ‘bergTEVA’s’ van Roelof.

de Boys

de Boys

De rustdag hebben we besteed aan het kopen van nieuwe bergschoenen, spelletjes doen zoals Triominos en 30en, OVERHEERLIJK eten, een biertje, een wijntje en zwemmen.

Breche de Roland

Breche de Roland

Donderdag: fit weer op. Spiertjes ingesmeerd met Ice Power Cold Gel én onderweg naar onze gite in Gavarnie; onze laatste slaapplaats waar we 2 nachten overnachten. Wederom een prachtig mooie tocht met deze keer heerlijk weer, watervallen, heel veel koeien, rondvliegende gieren en uitgestrekte uitzichten.

Vonne bij de Breche

Vonne bij de Breche

Vrijdag, dé tocht der tochten: de Breche de Roland. Een pittig emotioneel en fysieke tocht naar een top die Franrijk van Spanje scheidt met een fenomenaal uitzicht. De tocht, een steile shortcut over stromende watervallen was er 1 om niet te lang over na te denken, maar zo gaaf! Daarna moest het spannendste nog komen, namelijk de tocht naar de top over sneeuw, langs en over kliffen heen. En wat moesten we zonder Roelof die ons feilloos mee naar boven nam en ons weer op een toffe manier naar beneden liet ‘skiën’ over de sneeuw.

Een week wandelen in de Pyreneeën met Roelof als gids is een tocht om nooit meer te vergeten. We zijn verknocht geraakt aan de combinatie van prachtige uitzichten (niet in woorden uit te drukken want daar moet je gewoon voor gaan wandelen), fysieke en emotionele inspanningen en heerlijk eten. Roelof bedankt en hopelijk tot volgend jaar!

2019 Runnercoachers met Bergtoppers

Eind juli vroeg je ons of wij misschien met een aantal enthousiaste mensen van Runnercoach een weekend in de Pyreneeën wilde wandelen. Ik was gelijk enthousiast want ik had vele jaren in de Franse Alpen gewandeld en deed dat altijd met veel plezier, dus toen dit aanbod kwam  zijn ik en  Joop mijn  man, die nog geen wandel ervaring heeft mee gegaan. Eind augustus zijn we vanuit  Toulouse richting de Mont Valier vertrokken waar we om half 2 met 14 man naar refuge Estagnous op 2245 meter vertrokken. Het was een mooie tocht waar we door het niveau verschil in de groep lang over hebben gedaan. Toen iedereen boven gearriveerd was stond ons een warm ontvangst en een geweldige zonsondergang te wachten. Met zijn allen gezellig tafelen en om een uur of 10 met zijn allen op 1 slaapzaal, dolle pret niemand had lekker geslapen, maar goed. Dag twee na een apart ontbijt met een groep die dat wilde door naar de top. Ikzelf en mijn man zijn wel richting de top gelopen naar halverwege terug naar de refuge gegaan. Nadat iedereen rond het middaguur weer bij de refuge was gearriveerd zijn we vertrokken richting dal. We moesten eerst nog een klein stukje klimmen wat best spannend was, uiteindelijk is de een met wat meer moeite dan de ander veilig boven aangekomen. Ook hier hadden we prachtig uitzicht, vervolgens hebben we onze tocht naar beneden vervolgd. Ikzelf vond het op sommige stukken heel spannend  over de rotsen naar beneden, de Pyreneeën zijn best pittig. Na een stop bij een prachtig meer vervolgde we onze weg naar beneden. De laatste paar uur naar beneden  waren zwaar, waarschijnlijk had ik  te kleine schoenen aan, niet handig. Nadat iedereen weer veilig beneden was aangekomen bij hostel La maison du Valier was het ook hier weer een warm ontvangt met warme douches een heerlijke  maaltijd en een lekker bed. uiteindelijk had ik dit, ondanks het afzien,  zeker niet willen missen. Het was top geregeld door Bergtoppers en volgend jaar gaan we weer een weekend wandelen in de Pyreneeën, maar dan met wandelschoenen die een maatje groter zijn.

Monique 

wandelen in de pyreneeen 2018 – 2013

gr10 week 1 t/m 3

Dag Roelof,
Op dit moment zijn we in de gite van Cauteret.
We kijken terug op een bijzondere tocht, wij hebben genoten en een beetje geleden…
De accommodaties waren fantastisch, kan niet anders zeggen.
Heel veel dank daarvoor. Heel fijn geregeld.
We zijn zelf een beetje aan het terugkijken en ook een beetje vooruit kijken voor volgend jaar.
In Nederland misschien maar eens uitgebreid nabespreken? en Voor bespreken?

Voor nu dank en heel hartelijke groeten
Ad en Hanneke

GR10 week 1 t/m week 4

Dag Roelof,
wij zitten weer wat onwennig in de auto na vier prachtige wandelweken GR 10! We hebben heel mooi weer gehad, slechts een middag forse regen, op weg naar Gourette, maar ontvangen bij haardvuur, hete thee, kleding in droogruimte bij club alpine, helemaal goed.
Alle overnachtingen waren zeer goed geregeld, de afwisseling gites, auberge en hotels was goed. We hebben nog gebruik kunnen maken van de wasmachine bij gite Lescun en bij hotel Pons, waar ik zelf niets hoefde te doen, het wasgoed kreeg ik keurig weer terug dezelfde avond! Wat was het een prachtig gebied waar we doorheen gewandeld zijn! We hebben zelfs nog een alternatieve route gedaan, omdat het zulk stralend weer was, van refuge d’Ilheou omhoog via Col naar merengebied, afdalen Pont d’Espagne en via GR 10 afdalen naar Cauterets. Dat was heel indrukwekkend!
De volgende dag de bus gepakt, Pont d’Espagne GR10 weer opgepakt. Overnachten in refuge Baysellance was een belevenis, uitzicht formidabel, in de verte al de Cirque Gavarnie. Op de rustdag Gavarnie naar Cirque gewandeld en weer op weg naar gite le Sauge, heerlijk buiten gezeten, bijzondere plek. De Grande Finale het laatste weekend, inspannende etappe naar refuge d’Espingo, maar goed te doen, we waren onder de indruk hoe goed ze GR10 gemarkeerd hebben en onderhouden. Dichte mist toen we in buurt van refuge waren, gelukkig ‘gered’ door tegenkomende wandelaars, stonden we opeens voor het gebouw. S nachts noodweer, onweer bliksem hagel regen storm, hield niet op!
De volgende ochtend gewacht met alle wandelaars in gite en om 8 u gaf de patron gite het sein dat onweer zo goed als weg was. Opeens konden we zien tussen wolken door waar we waren, een sprookjesachtig bergmeer omringd door bergen waar water via vele watervallen omlaag gutste…
We besloten toch laatste etappe te doen over twee Cols, buien bleven achter ons en zelfs hadden we nog zicht boven! Na prachtige bosafdaling richting Luchon werden we zeer vriendelijk ontvangen in het Vlaams bij hotel Panoramic, waar een taxi naar trein is geregeld voor volgende dag, zodat we nog van het lekkere ontbijt konden genieten. Deze vier weken waren een onvergetelijke ervaring, landschappen doorwandelen, het langzaam zien veranderen, dieren, planten, bloemen, bossen, hooggebergte, ontmoetingen, het Franse leven en ritme, beiden hadden graag wel door willen lopen richting Middellandse Zee……
hopelijk volgend jaar!

Hartelijke groet van Piet en Harriet

Ha Roelof,
magnifieke 3-daagse gehad. Wat een pyreneeenpracht. Zowel auberge als refuge dik in orde. En de routes goed ingeschat op ons niveau. Chapeau.
Zijn op de 1e dag de routebeschrijving voor terugtocht via Pecouch kwijt geraakt. Excusez!
Maar route was met detailkaart heel goed te vinden. Ligt bij Annie.
Ook zeer voorspoedige terugreis met goede lunch in Toulouse centre ville.
Al met al een onvergetelijke belevenis. Had bovenstaande ook per sms gestuurd.

Hartelijke groet,
Frederik en Dirk.

Beste Roelof,

We zijn weer in Nederland met goede herinneringen aan onze wandelweek in de Ariege.
Enorm geboft met het weer en de gites/auberges waren stuk voor stuk een aanbeveling waard.
Wat een hartelijke ontvangst, goed eten en prachtige omgeving. De rustdag halverwege de week beviel ook erg goed. We hebben de watervallen die dag maar overgeslagen. Geen probleem, want de volgende dag zaten er ook weer mooie watervallen in het programma.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. De beschrijvingen waren verder perfect en de kaart helpt ook. Dank voor alles en we zullen de bergtoppers zeker aanbevelen bij andere wandelaars.

Hartelijke groet,
Jos en Angelien

Hoi Roelof,

Wij denken met plezier terug aan een paar mooie wandelingen en verblijf in de Pyreneeën.
Tobias is vandaag weer begonnen op school. Het verzoek was om een vakantiefoto mee te nemen.
Hij heeft veel verschillende dingen gedaan deze zomer.
Na even nadenken is het toch echt een foto uit de Pyreneeën geworden die hij uitkiest om mee te nemen.

En ik voel dat mijn spieren een flinke boost hebben gekregen. Ik voel het op de fiets, met hardlopen en op de tennisbaan.
En ja, de bergen hebben een verlangen aangewakkerd en dat voelt fijn.
Dank voor dit allemaal!

Een hartelijke groet,
Frederieke

Mul programma voor kinderen vanaf 10 jaar

 

Ha Roelof,

Inmiddels zijn we weer goed en wel terug in Nederland en al een aantal dagen weer aan het werk 🙁 . Met veel plezier denken we terug aan de wandeldagen in de Pyreneeën, mede aan de hand van de foto’s die we hebben genomen toen het weer nog goed was, haha. Een aantal van deze foto’s wilden we je niet onthouden, en gebruik ze vooral op je site of elders als je ze daar goed genoeg voor vindt. Nogmaals dank voor de goede service, we maken overal reclame voor je.

Hartelijke groeten,
Pascal en Floris

pf8
pf7
pf6
pf5
pf4
pf3
pf2
pf1

 

Ha Roelof  (en Luc, Danielle en Marc  natuurlijk),

Esther en Carmen

We zijn weer thuis en ik kijk nu al uit naar volgend jaar!

Bedankt voor de mooie wandeltochten, de gastvrijheid, gezelligheid, wijn en eten.
Het was heel fijn om “back to basic”te zijn op een prachtige plek, met een fijne, stevige sfeer dat vooral jouw (Roelof) persoonlijkheid uitademt.

Mijn liefde voor het bergwandelen, met name in de Pyreneeën  is wel weer aangewakkerd.

Volgend jaar wil ik graag wat langer verblijven om op te bouwen. Carmen wil graag de drie-daagse doen om te bewijzen dat ze het kan…heeft leuke en mooie herinneringen en heeft veel geleerd. We zullen zien.

Succes met de nog komende tochten en glutenvrije-veganistische groepen.

Hoewel het gezellig was om samen de afwas te doen, hoop ik dat het volgend jaar niet nodig is  😉

Liefs en groeten,
Esther.

Beste Roelof, Ireen, Jeanne, Luc,

Beter laat dan nooit…

Ik wilde jullie nog bedanken voor de geweldige week afgelopen zomer. Voor ons de ideale manier om als gezin kennis te maken met bergwandelen. We hebben genoten van de mooie natuur en de ontbijten, lunches en diners die jullie voor ons verzorgd hebben.

Dank dus!

Hartelijke groet, ook namens Francine, Simon, Jomme en Maarten,

Michiel

Een paar jaar geleden

wandelen pyreneeen

Familie Cascino

Beste Roelof ( en gezin!),

Vanavond hebben we je site bekeken en misschien herinner je je ons nog.

In 2012 zijn we met jouw hulp en het door jouw samengestelde programma “voorzichtig” en voor het eerst aan het bergwandelen begonnen. Dankzij jouw perfect georganiseerde tochten zijn we toen helemaal verslaafd geraakt. 2013 Spaanse Pyreneeën, 2014 Dolomieten en 2015 door de National Parks in het Zuid-Westen van Amerika. Twee dagen geleden stonden we nog op El Capitan! Op de foto staan we overigens in Zion National Park en kijken we letterlijk en figuurlijk neer op de “dwazen ” die de Angels landing lopen.

Tijdens de vakantie spraken we een paar keer erover dat we volgende zomer weer richting Pyreneeën willen en ook mogelijk deel GR10 / 11 willen lopen.

Vandaar jouw site weer opgezocht! Wie weet….

Voor nu een hartelijke groet

Angelo, Mélanie, Florian en Olivia Cascino

Arjeh en Diane Daphne en Elias

bergwandelen

Diane, Daphne en Elias

Op vakantie met kinderen, is dat nou altijd leuk? Ik bedoel niet leuk als in ‘gezellig’ of ‘eindelijk vrij’ of ‘lekker met elkaar’. Nee, ik bedoel leuk als in ‘jezelf zijn’, ‘één zijn met de natuur’, ‘een inspanning leveren’. Vakantie zoals vakanties waren voordat er kinderen waren. Je hart ophalen in het Grote Buiten. Dat is wandelen in de Pyreneeën.

En ja, dat is ook weer wennen. En lang niet altijd ‘a walk in the park’. Vanaf onze camping in de buurt van Perpignan is het nog enkele uren rijden naar de Col de Bergtoppers. Met nog 120 km benzine in de tank rijden we de snelweg af, de bergen in. Straks even tanken. Even later: zo meteen even tanken. Nog iets later: het zou fijn zijn als er nu een benzinestation was. Kort daarop: we rijden nu (leve de TomTom) direct naar de dichtstbijzijnde pomp…FERMÉ! Oke, dan rijden we nu heel rustig naar de dichtstbijzijnde grotere plaats om benzine te halen. Op 20 kilometer afstand met een opdringerig brandend benzinelampje.

En misschien is de benzinepomp wel de metafoor voor de bergtoppers. Het voor de gemiddelde Nederlander is soms onzeker en onduidelijk en daardoor een stuk avontuurlijker. De afstanden zijn groot, de oriëntatie onoverzichtelijk, de gebruiken ondoorgrondelijk Frans. De Nederlandse rechtlijnigheid en vlakte maakt plaats voor reliëf. De omgeving is onbeschrijfelijk mooi. Wandelen door de wolken, aasgieren die vlak boven je hoofd drijven op de thermiek, een waterflesje vullen in een koele beek of een onmetelijk uitzicht alle kanten op vanaf een zojuist bedwongen piek.

pic de crabere

Daphne, Arjeh en Elias

Maar het is ook een kind dat na een adembenemende beklimming struikelt en vloekt dat het niet meer verder wil. Wat te doen? Een stukje chocolade of een slok water? Kom op, het valt mee! Toch een korte pauze gunnen? Ik ben zelf ook moe, maar mag er niet aan toegeven. Het is nog ver en we moeten door. Hoe ver dan precies, waar zitten we nu op de kaart, moeten we nog meer klimmen of enkel dalen? Krijgen we nog regen? Die zon is warm zeg. Gaan we het halen? Wat als… Ik maak mijn gedachte niet af, maar loop door. Mijn kinderen zijn voor me, achter me, naast me. Soms stil, dan weer vol verhalen, samen ontdekken, kijken en wegdromen. Ook zij zetten stap voor stap, ongewoon veel uren op een dag. En ook zij houden vol.

Na een lange wandeldag bereiken we het terras van onze eindbestemming. Een man staat op en applaudisseert voor onze kinderen: BRAVO! FORMIDABLE! Ze zijn moe, heel moe, maar ze glimmen van trots. Dit was spectaculair! Aan tafel eten ze peultjes die op dat moment de lekkerste groenten ter wereld zijn, maar thuis niet te eten. Het brandstoflampje knipperde.

We vragen ze wat het mooiste was van de vakantie: de vogels, de wolken, de bergen zelf misschien? Daphne antwoordt: ‘Dat ik mezelf heb overtroffen. Ik had niet verwacht dat ik dit zou kunnen’. Elias sluit zich daarbij aan. Ze zijn trots op zichzelf en terecht. Zijn ze nou ook langer geworden of verbeeld ik het me maar?

Arjeh Mesquita, Utrecht

Arjeh en Diane liepen in de zomer van 2014 het Berk programma met Daphne (11) en Elias (8).

GR10 Week 5

Lees volgende verhaal

Uitgeput als je bent verschijnt er een vermoeide lach op je gezicht als je heel in de verte eindelijk de refuge Etang d’Araing ziet aan dat prachtige blauw-groene stuwmeer. Het is nog even volhouden met die vermoeide benen, maar dan is er de hut, de gezellige kachel waarboven je je kletsnatte, bezwete shirt te drogen hangt, een warme kop thee om je handen aan te warmen en de verhalen die rondgaan tijdens de stevige maaltijd aan de lange houten tafels.

wandelen bij Etang dÁraing

Etang dÁraing

Overweldigend die steile Pyreneeën, omhoog, omlaag en weer omhoog moet je, je wordt er soms moedeloos van. Maar dan ineens kom je in een soort cadans, je gaat voetstap voor voetstap voor voetstap en krijgt nu de rust om om je heen te kijken. Vanaf zo’n 2000 meter zie je de vele tinten groen waarvan de draaiingen en golflijnen samenkomen in de smalle dalen. Daar in de verte, die stortvloed van water langs die smalle spleet, je bezwete lichaam verlangt naar de koelte ervan. Je zoekt de goede stenen uit om snelstromende riviertjes over te steken, de beukenbossen geven schaduw en de helling met bessenstruiken zijn je plek voor lunchpakket met bosbessensmaak.

In al die lange dagen loop je maar enkele keren korte stukjes op asfalt, zie je ineens een klein bergdorp of een lint van een autoweg. Het komt je bijna onwerkelijk voor dat er zoiets als een bewoonde wereld bestaat.

Eylie en Haut is een bergdorp waar je overnacht in de gîte van je hartelijke hôtes Nelly en Claude. De gîte samen met de wonderschone mijnwerkershuisjes en de langsstromende beek zijn een plaatje om te zien. Als je er vertelt dat je het traject tussen Eylie en de Riberot in twee dagen  loopt,  zie je wat jaloerse blikken van wandelaars die in één keer naar de volgende overnachting gaan lopen. Je prijst je gelukkig dat Roelof van de Bergtoppers het anders voor jou geregeld heeft, en je komt dan ook nog redelijk monter aan bij de zeer mooie auberge Maison du Valier.

De auberge ligt eenzaam en verlaten aan de rivier de Riberot, en je kijkt vanaf het terras de ene keer  naar de koeien die rustig door de rivier stappen en de andere keer naar de hoge bergmassieven om je heen. In deze auberge van nog geen zeven jaar oud is het goed bijkomen in zijn kraakheldere slaapzaal met schone lakens en royale douchemogelijkheid. De kok heeft een restaurant-menu voor je klaargemaakt, het ontbijt is uitgebreid en het lunchpakket ruim voldoende.

Je benen zijn sterker geworden, je conditie toegenomen, je wordt langzamerhand een met de indrukwekkende natuur, de herders met hun schaapskudden, de zwart glanzende paardenlijven die op je pad staan en de wetenschap dat er hier ook  beren zijn, daar raak je aan gewend.  Het lukt je de bergmarmot te fotograferen maar voor een troep steenbokken heb je je toestel net niet op tijd bij de hand.

Gefascineerd als je bent door die cabanes onderweg loer je eens naar binnen en bent blij dat je daar niet moet overnachten. Voor jou is er nog een auberge en overnachting in het sfeervolle onderkomen van de Bergtoppers. Roelof bakt voor het ontbijt eieren met spek voor je en stopt in je lunchpakket steeds een verrassing……

Het verslag van de week waarin de Bergtoppers zijn opgericht:

 Sinds juli 2003 zijn de bergtoppers opgericht in de Franse Pyreneeën tijdens een dineetje in een typisch bergrestaurant. We hadden net een heerlijke wandelweek achter de rug die bestond uit een 2-daagse bergwandeltocht en afgesloten zou worden door een 3-daagse bergwandeltocht. Echter de 3-daagse bergwandeltocht werd vervangen door een 2-daagse en een 1-daagse. Op zich ook niet verkeerd en zeker niet vervelend! Deze wandelweek vond plaats in de Franse Pyreneeën, waarbij geslapen werd in de omgeving van Seix. De eerste dag werd 300 meter geklommen, via de GR10, waarna een eerste pauze plaats vond die gevuld werd met het kijken naar de Tour de France. Daarna werd nog eens 200 meter geklommen, via de GR10D, waarna er overnacht werd in een onbemande berghut. De volgende dag begon met een mooie afdeling langs de GR10D van ca. 1100 meter. Op het laagste punt werd de lunch genomen, waarna er nog een klimmetje op het programma stond van ca. 600 meter. Dit werd uiteraard door iedereen goed doorstaan……. De volgende dag was rustdag, wat door de heren ingevuld werd met een dagje Lourdes. En kijk wat daar van kan komen.

wandelen pyreneeen

Peter en Jan

Peter en Jan hand in hand (van links naar rechts). De derde bergwandeldag werd begonnen met een transfer naar de Riberot. Vandaar werd gestart met een tocht naar de bemande berghut Estagnous via de transfrontalier. Dit was voor de heren enigszins vermoeiend, maar ook nu werd de hut gehaald. Enkelen wilden nog door naar de top, maar de mist gooide roet in het eten. Aangekomen bij de hut werd het leed snel weggedronken met enkel glazen wijn. De volgende dag werd besloten om de lange afdaling te gaan doen. Eerst moest er echter nog een stukje gedaald en geklommen worden wat voor enkelen toch wel lastig was. De paden waren toch wel erg klein en moeilijk te vinden. Maar het uitzicht was toch ook erg mooi. Er werd zelfs boven de regenboog gelopen. Hieronder een foto van de rest van de bergtoppers.

wandelen in de pyreneeen

Wandelen met Bergoppers

Jan, Roelof, Sjaak, Nico en Bruin (van links naar rechts). De bergwandeldag eindigde in de late middag, maar nog net op tijd voor de BBQ. Ook dat was een groot succes. Wellicht zo groot dat besloten werd om de laatste wandeldag te veranderen. In plaats van 1 grote tocht werd besloten om 2 kleintjes te doen. Dat was ook een succes, hoewel het laatste tochtje pittig was. De wandelweek werd afgesloten met een biertje en een kaartje, waarna we aan tafel mochten. Na het eten werden we door de gastvrouw en opa naar huis gereden. Ben je door het lezen geïnteresseerd geraakt en wil je misschien ook een fantastische week meemaken klik op de volgende button.

 

 

gadoor